Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny w Lublinie

Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP w Lublinie
	223/56 z dnia 22.10.1957 r.
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Lublin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Józefa Oblubieńca NMP
Historia
Data zakończenia budowy	1635-44
	Położenie na mapie Lublina Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP w Lublinie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP w Lublinie
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP w Lublinie
	51°14′57,85″N 22°33′55,30″E/51,249403 22,565361
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Karmelitów Bosych pw. św Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny powstał w XVII w. Jego fundatorką była Katarzyna z Kretków Sanguszkowa. Jej obraz wisi do dzisiaj w kościele. Lata budowy świątyni to 1635-1644. Budowla posiadała cechy renesansu lubelskiego. Na fasadzie umieszczono figury dwóch świętych, św. Teresy z Ávila oraz św. Jana od Krzyża. Świątynia posiadała jedną nawę z prezbiterium. Kościół wraz z klasztorem, został wzniesiony dla sióstr karmelitanek bosych. Wnętrze utrzymane jest w stylu barokowym. W głównym ołtarzu znajduje się figura Najświętszego Serca Pana Jezusa, zasłaniana obrazem przedstawiającym św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus. W świątyni znajdują się ponadto cztery boczne ołtarze - Matki Bożej Szkaplerznej, Świętej Teresy od Jezusa, Chrystusa Ukrzyżowanego oraz Świętego Jana od Krzyża.

W miejscu budowy istniał już dawny dwór wojewody lubelskiego Rafała Leszczyńskiego. Wystawił go, aby podczas sesji Trybunału Koronnego mieć gdzie zamieszkać. Budowla posiadała cztery narożne baszty i grube mury. Leszczyński nie był katolikiem, wyznawał kalwinizm. Umieścił tu zbór kalwiński, co nie podobało się lublinianom. Po śmierci wojewody, dwór wykupiła Katarzyna z Kretków Sanguszkowa i postanowiła, że zostanie włączony do zabudowań klasztornych karmelitanek.

Siostry mieszkały tu aż do 1807, kiedy to ze spalonego kościoła św. Ducha przenieśli się tu karmelici bosi. Karmelitanki zamieszkały w klasztorze sióstr początek przy ul. Staszica. W 1864 po powstaniu styczniowym w wyniku kasaty zakonu karmelici opuścili klasztor. Władze carskie przeznaczyły budynki na koszary. W 1906 dokonano przebudowy kościoła. Wzbogacono go o neorenesansową kruchtę oraz attykę dzwonnicy. W 1919 kościół ponownie przeszedł w ręce karmelitów. Zakonnicy mieszkają tu do dziś.

W czasach PRL w jednym z budynków klasztornych znajdował się areszt NKWD.