Kościół Świętego Jana Chrzciciela w Bieniakoniach
54°14′51″N 25°21′14″E/54,247500 25,353889 413Г000125
| |||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Widok kościoła od strony plebanii | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Bieniakonie | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||||||||||
| 54°14′51″N 25°21′14″E/54,247500 25,353889
| |||||||||||||
Kościół Świętego Jana Chrzciciela[1] (biał. Касцёл Святога Яна Хрысціцеля) – kościół katolicki w Bieniakoniach w dekanacie Raduń, w diecezji grodzieńskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został wybudowany w 1900 w stylu architektury eklektycznej – z elementami neobaroku oraz neoklasycyzmu – przez ówczesnego proboszcza, ks. Tadeusza Zahorskiego. Powstał w miejscu niewielkiego drewnianego kościoła z 1634 ufundowanego przez hrabiego Czaplińskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym był kościołem dekanalnym. W skład dekanatu Bieniakonie wchodziły parafie: Bieniakonie, Butrymańce, Dziewieniszki, Gieraniony, Hermaniszki, Konwaliszki, Ossowo, Małe Soleczniki, Wielkie Soleczniki i Werenów oraz kościoły filialne w Horodnie i Stokach. Liczba wiernych w 1939 roku wynosiła 6570.
8 czerwca 1951 roku proboszcz parafii, ks. dziekan Dominik Gajlusz, został aresztowany przez władze sowieckie i skazany na 25 lat łagrów. Zmarł 2 lata później w Irkucku. W 1961 roku władze sowieckie przejęły kościół na własność państwa. W budynkach plebanii mieściło się najpierw przedszkole, później szpital psychiatryczny. Kościół służył jako skład materiałów opałowych. 10 grudnia 1988 roku rekonsekrowano świątynię, a władze sowieckie i duchowne przekazały opiekę duszpasterską ks. Henrykowi Jabłońskiemu, proboszczowi parafii Konwaliszki.
Wiosną 1989 r. wyremontowano dach i wnętrze świątyni. 1 listopada 1989 r. opiekę nad parafią przejęli księża pallotyni. Parafia w Bieniakoniach była pierwszą pallotyńską placówką na Białorusi.
Od 1998 parafią opiekują się, jak na początku, księża diecezjalni.
Na przykościelnym cmentarzu są pochowani m.in. Maryla Wereszczakówna oraz ostatni właściciel majątku Stare Bieniakonie dr Władysław Golimont.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Działalność pallotynek i pallotynów na Białorusi
- Kościół Świętej Trójcy w Hermaniszkach
- Parafia Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Woronowie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Pałyga, Powrót do korzeni. Pallotyni i pallotynki na Ukrainie i Białorusi, Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów Prowincji Chrystusa Króla, 2005, ISBN 83-7031-488-0, OCLC 69307957.