Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach
392/58 z dnia 01.07.1958 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Biskupice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

św. Jana Chrzciciela w Biskupicach

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela

Wspomnienie liturgiczne

24 czerwca

Położenie na mapie gminy Byczyna
Mapa konturowa gminy Byczyna, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzciciela w Biskupicach”
Ziemia51°04′49,739″N 18°11′10,061″E/51,080483 18,186128

Kościół św. Jana Chrzcicielazabytkowa drewniana rzymskokatolicka świątynia, mieszcząca się we wsi Biskupice w powiecie kluczborskim, należąca do parafii św. Jana Chrzciciela w Biskupicach w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół w Biskupicach wybudowano około 1567 roku, a w 1588 roku uległ zniszczeniu. Obecny wybudowano w 1626 roku jako świątynię ewangelicką. Głównym konstruktorem był cieśla Hans Hase. W 1776 roku dobudowana została wieża[3]. W 1784 roku wykonano chór muzyczny i emporę nad kruchtą. W rękach ewangelików kościół pozostawał do końca II wojny światowej. W 1945 roku przejęty został przez katolików[4]. Kościół odnawiany był w latach 30. XX wieku, odrestaurowano nawę i prezbiterium, wzmocniono stropy, ściany oraz więźbę. Kolejny remont przeprowadzono w 1985 roku. Ściany zostały wówczas pokryte boazerią, zasłaniając drewniane belki i resztki polichromii a także usunięto z prezbiterium kamienną płytę nagrobną[5].

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół, lipiec 2022
Kościół, widok boczny, lipiec 2022
Kościół, lipiec 2022
Kościół, widok boczny II, lipiec 2022
Kościół, widok od wieży, lipiec 2022

Jest to obiekt orientowany o konstrukcji zrębowej ze szkieletową wieżą, pokrytą dachem namiotowym. Prezbiterium jest zamknięte ścianą prostą, obok znajduje się zakrystia (w niej fragmenty polichromii ze sceną Ukrzyżowania z przełomu XVII i XVIII wieku) z lożą kolatorską na piętrze. Schody do loży są zadaszone i częściowo oszalowane. Nawa jest szersza od prezbiterium, prostokątna. Przy niej wzniesiono kruchtę konstrukcji szkieletowo-słupowej z kolejną lożą na piętrze. Strop w nawie jest płaski. Dachy nad nawą i prezbiterium są siodłowe, kryte gontem (dach nad nawą ma wydatny okap). W tęczy umieszczono krucyfiks z XVII wieku, natomiast na belce widoczny jest napis upamiętniający budowę. Chór posiada wysuniętą środkową część (widoczne są ślady dekoracji malarskiej z około 1700 roku z motywami ludowymi) oraz empory, które wsparte są na 4 słupach z głowicami. Nad emporami na ścianach znajdują się resztki podpisów Jakuba Kostiana oraz Adama Gde...(pozostała część nazwiska nie jest widoczna). Ołtarz główny wykonany jest w stylu późnobarokowym z posągami Boga Ojca, Mojżesza, św. Jana Chrzciciela, dwoma aniołami i kartuszami herbowymi. Ambona wykonana jest w stylu późnorenesansowym. Wśród zabytkowego wyposażenia znajdują się:

  • ławy,
  • drewniana skarbonka z 1784 roku,
  • skrzydła tryptyku,
  • metalowe i drewniane epitafia chłopskie (w tym dwa z polskimi napisami – Gottlieba Dalibora i G. Bannascha)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]