Kościół św. Marcina w Sobieszowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Marcina
A/2095/1421 z dnia 23.09.1965
kościół filialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Jelenia Góra (Sobieszów)

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marcina

Wezwanie

św. Marcina

Wspomnienie liturgiczne

11 listopada

Położenie na mapie Jeleniej Góry
Mapa konturowa Jeleniej Góry, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Ziemia50°50′43″N 15°38′22″E/50,845278 15,639444

Kościół św. Marcina – kościół katolicki w dzielnicy Jeleniej Góry, Sobieszowie. Wzniesiony na wypłaszczeniu stoku nad potokiem Wrzosówka, ponad centrum dawnej wsi Sobieszów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Murowany, kryty dachem dwuspadowym, bezwieżowy. Pochodzi z ok. 1305 roku, pierwotnie nosił wezwanie św. Barbary. W 1520 r. został przejęty przez protestantów, którzy przebudowali go w duchu renesansowym. W 1654 r. na fali kontrreformacji wrócił w ręce katolików, którzy na nowego patrona świątyni obrali św. Marcina. W latach 1778-1782 z inicjatywy hrabiego Johanna Nepomuka Schaffgotscha kościół został przebudowany przez cystersów w stylu barokowym. Z tego okresu zachowały się elementy wyposażenia, m.in. drewniana chrzcielnica i ambona. Witraże pochodzą z r. 1921.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest otoczony murem, wewnątrz którego znajdował się dawny cmentarz oraz wolno stojąca dzwonnica, zbudowana prawdopodobnie w końcu XVI w. Dzwonnica została gruntownie przebudowana w latach 1647-1653. W roku 1728 otrzymała nowy zegar, wykonany przez mistrza Georga Klosego. Dzwon na wieży wykonany został ze spiżu pochodzącego ze starej armaty z zamku Chojnik[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 223

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Steć: Sudety Zachodnie. Część I. Przewodnik. Wyd. II, poprawione i rozszerzone, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1965;
  • Tablica informacyjna przy kościele (styczeń 2012).