Kościół Świętego Michała Archanioła w Kownie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
kościół Świętego Michała Archanioła
Šv. arkangelo Mykolo bažnyčia
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Kowno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Położenie na mapie Kowna
Mapa konturowa Kowna, w centrum znajduje się punkt z opisem „kościół Świętego Michała Archanioła”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „kościół Świętego Michała Archanioła”
Ziemia54°53′49,0″N 23°55′16,0″E/54,896944 23,921111

Kościół Świętego Michała Archanioła[1] (lit. "Šv. arkangelo Mykolo bažnyčia", zwany również Garnizonowym - "Įgulos bažnyčia") – dawny kowieński sobór prawosławny zbudowany w 1893 roku, w Litwie międzywojennej kościół garnizonowy, a po 1991 roku siedziba parafii rzymskokatolickiej.

Kowieński sobór (lit. Kauno Soboras) wzniesiono na Nowym Mieście w stylu neobizantyjskim według projektu Konstantina Limarenki (1891-93) przy współpracy D. Grimma[2]. Został pomyślany jako budynek zamykający perspektywę Prospektu Aleksandryjskiego w Kownie (ob. Aleja Wolności, Laisvės alėja), do dziś dominuje w zabudowie dzielnicy Nowe Miasto w Kownie, co miało podkreślać dominację kultury bizantyńskiej w tej części Europy. Wnętrze obiektu zdobiła polichromia wykonana przez zespół malarzy przybyłych z Petersburga[2].

Od 1919 budynek był użytkowany jako garnizonowy kościół katolicki. W 1960 został zamknięty dla celów kultowych, zaś pięć lat później zamieniony na galerię sztuki. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości w 1991 roku został zwrócony parafii rzymskokatolickiej[2].

Budowla wzniesiona jest na planie kwadratu, z wysuniętym przedsionkiem i półkolistą absydą. Całość wieńczy pięć kopuł położonych na wielobocznych bębnach. Trzy wejścia do świątyni (główne i dwa boczne) dekorowane są portykami i łukami. Boczne fasady obiektu zdobią rzędy pilastrów, lizeny, gzymsy oraz płaskorzeźby z motywami geometrycznymi[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski egzonim uchwalony na 116. posiedzeniu KSNG.
  2. a b c d J. Kucharska, Ilustrowany przewodnik po zabytkach na Wileńszczyźnie i Żmudzi, Burchard Edition, Warszawa 2004, 83-87654-15-9, s.107