Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Świdwinie
53°46′25″N 15°46′20″E/53,773611 15,772222 5 z dnia 21 maja 1953 roku[1]
| |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Świdwina  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego  | |||||||||
| 53°46′25″N 15°46′20″E/53,773611 15,772222
| |||||||||
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – gotycki[3] kościół parafialny w Świdwinie, zbudowany w 1338 roku[4].
.jpg)
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budowla jest zbudowana z ciemnej cegły i ma kształt architektoniczny bazyliki. Kościół posiada trzy nawy, a prezbiterium jest otoczone ambitem. Do kościoła przylega wieża pokryta hełmem. Dach świątyni kryty jest blachą miedzianą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół został zbudowany w 1338. W 1475 dobudowano boczne kaplice, gdzie umiejscowiono zakrystię. Wieżę dobudowano 30 lat później[4]. Wieża otrzymała wówczas nowe zwieńczenie pokryte blachą miedzianą[5].
W 1538 dotychczasowy kościół katolicki został przemianowany na protestancki[4]. W 1572 odnowiono, a w 1599 przeprowadzono gruntowną renowację kościelnych organów. W 1611 pojawiła się nowa ambona, wykonana przez rzemieślników ze Stargardu[5].
W 1644 w wieżę kościoła uderzył piorun, co spowodowało jej zniszczenie[4]. Kolejna tragedia nadeszła 16 kwietnia 1689, gdy podczas ogromnego pożaru miasta spaliła się też świątynia, z której pozostały tylko mury[4]. Dzięki ofiarności mieszkańców kościół został odbudowany w zaledwie trzy lata[4] i już w 1692 na nowo odbywały się w nim nabożeństwa[4]. W 1776 po raz kolejny spłonęła wieża[4]. W 1881 zrobiono remont kościoła i w takim stanie przetrwał on aż do końca II wojny światowej, gdy został bardzo poważnie uszkodzony w trakcie wyzwalania Świdwina[3][4].
Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
Po wojnie, świątynia przejęta przez Kościół katolicki, została poświęcona 21 grudnia 1947[2]. W tym też roku zawiązał się Komitet Odbudowy Kościoła, który zaczął prace odbudowy już w 1948 roku. 16 grudnia 1982 kościół konsekrowano[2].
Po roku 1984, wraz z przybyciem do parafii nowego proboszcza – ks. Tadeusza Piaseckiego, zapoczątkowano proces osuszania świątyni, położono nowy miedziany dach oraz wyremontowano kaplicę Matki Bożej Ostrobramskiej[4].
W latach 90. XX wieku rozpoczęła się renowacja wieży kościoła, którą początkowo prowadził proboszcz ks. Jan Wszołek (w latach 1995–2005)[4], a następnie ksiądz proboszcz Ryszard Kizielewicz (od 2005)[4].
Za proboszczowania ks. Kizielewicza w świątyni pojawiły się też nowe ławki i witraż. W 2006 wnętrze kościoła zostało pomalowane. W tym też roku dzięki funduszom z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przeprowadzono renowację budowlaną zewnętrznych ścian kościoła[4]. W 2007 odwodniono mury przykościelne i zakupiono nowe nagłośnienie[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2012-04-05].
- ↑ a b c Koszalin Opoka
- ↑ a b Polska Niezwykła: Kościół MB Nieustającej Pomocy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Historia kościoła. [dostęp 2012-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ a b Bogusław Polak, Świdwin 1296-1996 Studia z dziejów miasta, str. 68.