Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Ostrowcu Świętokrzyskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Jezusowego
Ilustracja
Kościół Najświętszego Serca Jezusowego
w Ostrowcu Świętokrzyskim
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrowiec Świętokrzyski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ostrowcu Świętokrzyskim

Wezwanie

Najświętszego Serca Jezusowego

Wspomnienie liturgiczne

Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego

Położenie na mapie Ostrowca Świętokrzyskiego
Mapa konturowa Ostrowca Świętokrzyskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusowego”
Ziemia50°55′44,4″N 21°23′10,8″E/50,929000 21,386333

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Ostrowcu – drewniany kościół wybudowany w Ostrowcu Świętokrzyskim w 1932 roku.

Nazywany kościołem fabrycznym lub popularnie w Ostrowcu kościółkiem. Znajduje się pomiędzy ulicami Sandomierską a Poniatowskiego na Osiedlu Hutniczym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół zaprojektowany został przez Tadeusza Rekwirowicza na początku lat 30. XX w. Fundatorem budowy był Mieczysław Iwaszkiewicz, ówczesny dyrektor zakładów ostrowieckich. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 18 października 1931 r. Budowa świątyni została ukończona w 1932 r.

W 1939 r. powstała dzwonnica, w której znajdowały się dwa dzwony (o wadze 100 i 25 kg), zarekwirowane przez Niemców w latach okupacji. W 1949 r. postawiono drewnianą plebanię. Do początku lat 80. XX w. kościół kryty był gontem. W latach 1982–1984 gont na dachu kościoła został wymieniony na blachę miedzianą.

Budowla[edytuj | edytuj kod]

Kościół z drewna modrzewiowego zaprojektowany został w stylu zakopiańskim. Na ołtarzu głównym znajduje się drewniana rzeźba Chrystusa wykonana przez rzeźbiarza i malarza Ludwika Konarzewskiego z Istebnej. Polichromia w nawie bocznej została namalowana przez Edwardę Przeorską. W lewej nawie bocznej znajduje się ołtarz poświęcony patronce górników, Świętej Barbarze.

Otoczenie kościoła[edytuj | edytuj kod]

Przed budynkiem, na prawo od wejścia, znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom Ostrowca pomordowanym przez NKWD w Katyniu i obozach jenieckich w Związku Radzieckim.

Obok kościoła usytuowana jest drewniana dzwonnica, na której obecnie znajdują się trzy dzwony oraz krzyż z 1881 r. poświęcony pracy górników ostrowieckich. W XIX w. w okolicach Ostrowca wydobywana była ruda żelaza, m.in. w kopalni Henryk w Szewnie oraz kopalni Józef w Jędrzejowicach.

Naprzeciw kościoła, po drugiej stronie ulicy Sandomierskiej, znajduje się dawny Hotel Fabryczny z XIX w., gdzie w czasie rewolucji 1905 r. znajdowała się siedziba władz Republiki Ostrowieckiej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Brociek, Ostrowiec Świętokrzyski i okolice. Część I, Kielce 1997

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]