Kościół Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie

Kościół Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie

Kostel Božského Srdce Páně

51945/8-4077 z dnia 23 września 2002
kościół parafialny
Państwo	Czechy
Kraj	morawsko-śląski
Miejscowość	Bogumin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie
Wezwanie	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wspomnienie liturgiczne	Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Historia Data rozpoczęcia budowy 1892 Data zakończenia budowy 1894 Data poświęcenia 1896
Dane świątyni Styl neogotycki Architekt Josef Berger Świątynia • materiał bud. • wysokość • długość • szerokość • cegła 15 m 41 m 13 m Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 53 m
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Kościół Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie
Położenie na mapie Czech Kościół Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie
49°54′16,12″N 18°21′27,33″E

Kościół Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie (czes. Kostel Božského Srdce Páně) – zabytkowy rzymskokatolicki kościół w Boguminie, w dzielnicy Nowy Bogumin, w kraju morawsko-śląskim w Czechach (w historycznym regionie Śląska Cieszyńskiego). Jest kościołem parafialnym parafii Najświętszego Serca Pana w Nowym Boguminie.

Historia

Pomysł wybudowania kościoła niedaleko dworca bogumińskiego zrodził się już w 1877 r. W 1891 r. odbyło się zebranie konstytuujące Katolickiego Stowarzyszenia ds. Budowy Kościoła, którego prezesem został naczelnik stacji kolejowej Karl Wacha. Teren pod budowę kościoła przekazał hrabia Heinrich Larisch-Mönnich. Kamień węgielny położono 12 września 1892. Budowę świątyni wsparli m.in. bp wrocławski Georg Kopp, właściciel rurowni Albert Hahn oraz Kolej Północna. Kościół zbudowano według projektu Josefa Bergera w stylu neogotyckim. z cegły, która prawdopodobnie pochodziła z cegielni hrabiego Carla von Lichnowski, właściciela Krzyżanowic. Budowę ukończono jesienią 1894, a krzyż stanowiący zwieńczenie kościelnej wieży poświęcono 27 września 1894. Poświęcenia całej świątyni dokonał bp Georg Kopp dopiero latem 1896. W tymże roku rozpoczęto odprawianie nabożeństw w języku niemieckim i polskim. Msze w języku czeskim odprawiane są od roku 1921.

Opis

Wnętrze kościoła

W oknach prezbiterium znajdują się obrazy Matki Boskiej i św. Józefa. Podłoga w całym kościele ozdobiona jest ornamentami. Ołtarze zostały zakupione na wystawie w Innsbrucku w czasie budowy kościoła. Są drewniane, w stylu neogotyckim, ozdobione drewnianymi, kolorowymi rzeźbami. W ołtarzu głównym nad prezbiterium stoi pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa z dwoma aniołami. Po bokach znajdują się figury św. Jana Sarkandra i św. Jadwigi. Powyżej znajduje się posąg Boga Ojca z dwoma alegoriami po bokach - pasterzy i chłopów. Tabernakulum, mocno osadzone w głównym ołtarzu, jest opancerzone i pozłacane, z drzwiami ozdobionymi rzeźbą kłosów. Stół ofiarny jest wykonany z drewna, w stylu neogotyckim i wykonany w roku 1970. Jego autorem był František Běhálek, który wzorował się na katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Brnie. Oryginalna ambona pochodzi z Innsbrucku, z warsztatów artystycznych Colli. Ma drewniany dach i ozdobiona jest płaskorzeźbami Zbawiciela i czterech ewangelistów. Chrzcielnica jest marmurowa z pokrywą miedzianą. Nad nią na ścianie jest relief chrztu Chrystusa Pana z czerwonego i białego marmuru z roku 1928.

Dzwony w kościele istniejące od czasów zbudowania kościoła, w czasie obu wojen światowych zostały skonfiskowane na cele wojskowe. Dzwony, które są używane do dzisiaj, zostały wykonane w 1957 roku. Cyna i miedź, a więc materiały służące do ich produkcji, pochodziła ze zbiórki wśród parafian którą zorganizował ówczesny proboszcz. Dzwony powstały w przedsiębiorstwie Kovolit Česká w Brnie według projektu Jaroslava Dobrodinského z Pelhřimova. Dzwony są cztery: Václav (170 kg, średnica 650 mm), Hedvika (310 kg, średnica 810 mm), Maria (430 kg, średnica 905 mm) i Josef (730 kg i średnica 1060 mm).