Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni
12106/A z dnia 2 września 1970[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lutynia

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni

Wezwanie

Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej

Położenie na mapie gminy Dobrzyca
Mapa konturowa gminy Dobrzyca, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni”
Położenie na mapie powiatu pleszewskiego
Mapa konturowa powiatu pleszewskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni”
Ziemia51°53′01,83″N 17°38′47,73″E/51,883842 17,646592
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lutyni – rzymskokatolicki kościół parafialny we wsi Lutynia, w gminie Dobrzyca, w powiecie pleszewskim, w województwie wielkopolskim. Należy do dekanatu Dobrzyca. Świątynia stanowi Sanktuarium Matki Bożej Miłościwej.

Historia, architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze świątyni

Jest to świątynia bezstylowa wybudowana w latach 1801-1802 przez dziedzica Lutyni, Józefa Otuskiego. Od zachodu znajduje się kwadratowa wieża z baniastym hełmem, a od wschodu półkolista zakrystia. We wnętrzu mieści się sklepienie kolebkowe. Klasycystyczne wyposażenie zostało wykonane na początku XIX stulecia. W ołtarzu głównym mieści się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVII stulecia namalowany na płótnie przez nieznanego autora (ozdobiony sukienką drewnianą z 1 połowy XVIII stulecia), zasłonięty przez obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XIX stulecia. Jest on od wieków celem pielgrzymek (15 sierpnia) i jako uznany za cudowny został koronowany w dniu 13 sierpnia 1972 roku przez prymasa Stefana Wyszyńskiego za pozwoleniem papieża Pawła VI. Ogólna kolorystyka obrazu jest bardzo spokojna i wyraźna. Maryja nieznacznie odwraca głowę ku Dzieciątku, wskazując prawą ręką na Chrystusa. Dzieciątko prawą ręką błogosławi, lewą opiera na zamkniętej książce. Maryja jest ubrana w czerwoną suknię okrytą zielonym płaszczem zakończonym lamówką, Chrystus – sukienkę jasnoczerwoną. Tło obrazu jest ciemne, podświetlone nieco aureolami wokół głów Maryi i Jezusa[2]. W ołtarzach bocznych udekorowanych przez rokokowe zwieńczenia, mieszczą się obrazy z końca XVIII stulecia. Na chórze, podpartym przez 2 kolumny, umieszczone są małe organy z końca XVIII stulecia[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego. [dostęp 2012-12-25].
  2. ↑ Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny-Sanktuarium Matki Bożej Miłościwej. Budowle sakralne w Polsce. [dostęp 2013-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-21)]. (pol.).
  3. ↑ Lutynia. PTTK Pleszew - Miejscowości. [dostęp 2013-01-06]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Najświętszej_Maryi_Panny_Wniebowziętej_w_Lutyni&oldid=72645164”