Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie
747/Wlkp/A z dnia 10 marca 1969 i 16 marca 1992[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Międzychód

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie

Wezwanie

Niepokalanego Serca Maryi

Położenie na mapie Międzychodu
Mapa konturowa Międzychodu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie”
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego
Mapa konturowa powiatu międzychodzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie”
Położenie na mapie gminy Międzychód
Mapa konturowa gminy Międzychód, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie”
Ziemia52°36′01″N 15°53′28″E/52,600278 15,891111

Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzierzymskokatolicki kościół parafialny w Międzychodzie, w województwie wielkopolskim. Mieści się przy ulicy Piłsudskiego. Należy do dekanatu międzychodzkiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wzniesiony w 1840 jako świątynia ewangelicka. Zbudowano ją z cegły ceramicznej. Poświęcenie budowli miało miejsce w dniu 15 października tego samego roku z udziałem nadprezydenta Wielkiego Księstwa Poznańskiego Edwarda von Flotwella. Fundusze na jej budowę zostały wyasygnowane częściowo przez rząd pruski, który dążył do umocnienia wpływów Kościoła ewangelickiego na ziemiach polskich, wchłoniętych przez państwo Hohenzollernów podczas rozbiorów. Wieża jest wysoka na 42 metry. 10 czerwca 1874 na wieży zostały umieszczone pozłocone kula i krzyż. W kuli zamknięto dokumenty, pisma i monety. W dokumentach były zawarte informacje o świątyni, szkołach i mieście. Zostały włożone tam również monety niemieckiego systemu monetarnego i gazety. W wieży zostały umieszczone dwa dzwony ze starej świątyni. W 1864 zostały zbudowane nowe organy a w 1894 świątynia została wyposażona w urządzenie do ogrzewania (4 piece płaszczowe Mentelboffen). W 1897 został powiększony chór organowy. Do tego chóru fabrykant Schneider z Międzychodu wykonał imponujący żyrandol z mosiądzu. W tym samym roku zostały odnowione tynki i zostały pomalowane zewnętrzne ściany wieży.

W okresie II Rzeczypospolitej kościół był we władaniu parafii należącej do superintendentury Międzychód-Szamotuły Ewangelickiego Kościoła Unijnego[2].

Po 1945 świątynia poewangelicka przejęta została przez katolików i przyjęła wezwanie: Niepokalanego Serca Maryi. Początkowo była to świątynia pomocnicza dla parafii pod wezwaniem Męczeństwa św. Jana Chrzciciela. Od 1969 jest kościołem parafialnym[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-10-03].
  2. Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 327.
  3. Historia kościoła i parafii. Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Międzychodzie. [dostęp 2013-01-19]. (pol.).