Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu
1542 z dnia 15.02.1965 r.
sanktuarium maryjne
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Otyń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju

od

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września, 8 grudnia

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Figura Matki Bożej Królowej Pokoju

Położenie na mapie Otynia
Mapa konturowa Otynia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu”
Położenie na mapie gminy Otyń
Mapa konturowa gminy Otyń, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej Królowej Pokoju w Otyniu”
Ziemia51°50′52,39″N 15°42′41,11″E/51,847886 15,711419
Multimedia w Wikimedia Commons

Sanktuarium Matki Bożej Klenickiej – Królowej Pokoju w Otyniu[1] – sanktuarium i kościół parafialny parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu, w gminie Otyń, w powiecie nowosolskim (województwo lubuskie), w dekanacie Nowa Sól, diecezja zielonogórsko-gorzowska. Jest jednym z jedenastu sanktuariów należących do diecezji zielonogórsko-gorzowskiej[2].

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1332. Obecny kościół wybudowano w latach 1585–1587 w stylu późnogotyckim, z wykorzystaniem wcześniejszych murów. W 1676 dobudowano barokową wieżę. Kościół spłonął w 1702, został odbudowany w 1704. 8 grudnia 2005 kościół został ustanowiony sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju[3]. 8 sierpnia 2012 koło godziny 16 zawaliła się część wieży[4], kolejna ściana zawaliła się nad ranem 9 sierpnia[4]. W październiku 2014 zakończone zostały prace przy rekonstrukcji wieży[5].

Historia figury Matki Bożej[edytuj | edytuj kod]

Gotycka, drewniana figurka Matki Bożej Klenickiej pochodzi prawdopodobnie z przełomu XIV i XV wieku. Przedstawia Matkę Bożą trzymającą na lewej ręce Dzieciątko Jezus. Początkowo znajdowała się w kościele w Klenicy[6]. W 1655 w czasie potopu szwedzkiego umieszczona została najpierw w przyzamkowej kaplicy jezuitów w Otyniu, a potem w kościele. Od tamtego czasu figura nie powróciła już na stałe do Klenicy. Od 1665 do 1918 w święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny – 2 lipca odbywały się pielgrzymki, podczas których figura Matki Bożej noszona była z Otynia do Klenicy. W 1945 ostatni niemiecki proboszcz ks. Otto Stephan z obawy przed grabieżą nakazał zamurować figurę Maryi w podziemiach zamku. W 1946 proboszcz ks. Antoni Lisak odnalazł figurę wraz z dokumentem potwierdzającym jej autentyczność. W 1952 figura umieszczona została w bocznym ołtarzu otyńskiego kościoła parafialnego. W 2004 figura Matki Bożej Klenickiej przeniesiona została z ołtarza bocznego do ołtarza głównego. 25 czerwca 2006 odbyły się tu obchody jubileuszu 350-lecia obecności figury, połączone z uroczystą rekoronacją, której dokonał bp Adam Dyczkowskii[7]. 29 maja 2022 abp Andrzej Dzięga nałożył nowe korony na figurę Matki Bożej Klenickiej[8]

Barokowy ołtarz z XVIII w
Zawalenie się wieży, sierpień 2012

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół jednonawowy zakończony prostokątnym prezbiterium. Wieża barokowa, czworoboczna, trzykondygnacyjna. Wyposażenie wnętrza barokowe. Ołtarz z XVIII wieku. W centralnej części ołtarza znajduje się Cudowna Figura Klenickiej Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Inne[edytuj | edytuj kod]

W 2003 reaktywowana została piesza pielgrzymka z figurą Matki Bożej z Otynia do Klenicy. Odbywała się co roku, 1 lipca. Trasa biegła przez Bobrowniki, Dąbrowę, Zabór, Milsko, Bojadła i Klenicę. Dzień później z Klenicy (do 2008 r.) ruszała Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Rolników na Jasną Górę. Od 2009 pielgrzymka wyrusza z Otynia z Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sanktuaria [online], Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej [dostęp 2022-09-01] (pol.).
  2. ↑ Sanktuaria – Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej [online], diecezjazg.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  3. ↑ Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju w Otyniu [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-01] (pol.).
  4. ↑ a b Runęła kolejna część kościelnej wieży – Polska w Kontakt 24 [online], kontakt24.tvn.pl [dostęp 2017-11-24].
  5. ↑ Tygodnik KRĄG: Podniesiona z gruzów – koniec prac przy budowie wieży. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)].
  6. ↑ Instytut Gość Media, Uciekła tu przed Szwedami [online], zgg.gosc.pl, 1 czerwca 2016 [dostęp 2022-09-02].
  7. ↑ a b Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju w Otyniu [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-02] (pol.).
  8. ↑ Otyń. Nowe korony dla Matki Bożej [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-02] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marta Danowska, Witraże sakralne z okresu od 2. poł. XIX do lat 30. XX wieku w województwie lubuskim, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 5 (2008), Zielona Góra 2008.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Parafie dekanatu Nowa Sól
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sanktuarium_Matki_Bożej_Klenickiej_Królowej_Pokoju_w_Otyniu&oldid=72762638”