Kościół Sainte Marguerite w Paryżu
48°51′10″N 2°22′52″E/48,852778 2,381111 PA00086534
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wezwanie | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°51′10″N 2°22′52″E/48,852778 2,381111
| |
| Strona internetowa | |
Kościół Sainte-Marguerite (św. Małgorzaty) - katolicki kościół w 11. okręgu paryskim, na prawym brzegu Sekwany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1624 r. proboszcz parafii św. Pawła Antoine Fayet zakupił grunt pod kaplicę pod wezwaniem św. Małgorzaty, wobec braku pieniędzy na rozbudowę kościoła parafialnego i rosnącą liczbą wiernych. W dziesięć lat później prace nad obiektem były ukończone, zaś w 1712 r. kościół został podniesiony do rangi parafialnego. W tym celu został rozbudowany o kaplicę Dusz Czyśćcowych i wieżę, natomiast malarz Paolo Brunetti wykonał dla niego nową dekorację malarską[1]. Wokół kościoła rozciągał się cmentarz.
W 1725 r. w kościele miało dojść do cudownego uzdrowienia szlachcianki de la Fosse - tablica pamiątkowa do teraz znajduje się w nawie świątyni[2]
W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej kościół został zamknięty, a na cmentarzu regularnie odbywały się pochówki zgilotynowanych na położonym niedaleko Placu Bastylii lub na Place de la Nation. W tajemniczym grobie ustawionym osobno w 1795 r. pochowano "dziecko z Temple", które może być Ludwikiem Karolem, synem Ludwika XVI. Mimo wielokrotnych badań nie udało się tej hipotezy badawczej jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć[3] Na tym samym cmentarzu pochowano też kilkadziesiąt ofiar Frondy[4].
Kościół wrócił do funkcji sakralnych w 1804 r. Rok później Pius VII odprawił w nim mszę w intencji 16 karmelitanek zgilotynowanych na placu de la Nation. W 1820 r. otrzymał nowe organy oraz rzeźbiony ołtarz główny[5]. W czasie dni czerwcowych w 1848 r. w pobliżu kościoła zginął arcybiskup Affre, ugodzony zabłąkaną kulą. W czasie Komuny Paryskiej wycofujący się komunardzi podłożyli ogień pod kościół, który jednak nie poniósł większych strat[6].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Wejście do kościoła wiedzie poprzez skromną klasycystyczną fasadę z czterema pilastrami doryckimi podtrzymującymi fronton zwieńczony krzyżem. Bardziej ozdobne są fasady boczne, w których podobne frontony zostały udekorowane płaskorzeźbami. Wszystkie okna kościoła są półkoliste, tylko w niektórych znajdują się witraże poświęcone patronce świątyni. W odróżnieniu od innych kościołów swojej epoki, kościół Sainte-Marguerite nie posiada fresków, jedynie rząd obrazów na ścianach w kaplicach. Figura patronki z pierwotnego ołtarza głównego znajduje się obecnie w jednym z transeptów. Wieża obiektu wznosi się na wysokości prezbiterium, częściowo drewniana, zwieńczona zegarem i ażurowym hełmem, bez zdobień. Na wieży znajdują się cztery dzwony: Napoléon Jean Baptiste, Jeanne Marguerite, Anne Marie i Gabrielle Sophie[7]. W kościele znajduje się nagrobek jego fundatora z jego rzeźbiarskim wizerunkiem[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Schemat kolejnych rozbudów obiekut. [dostęp 2008-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-14)].
- ↑ Opis uzdrowienia
- ↑ Grób "dziecka z Temple. [dostęp 2008-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-15)].
- ↑ Opis cmentarza. [dostęp 2008-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-15)].
- ↑ Opis organów
- ↑ Zarys historii. [dostęp 2008-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-15)].
- ↑ Dzwonnica
- ↑ Nagrobek Antoine'a Fayeta