Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemiatyczach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia NMP
w Siemiatyczach
53 z dnia 30.03.1956[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Siemiatycze

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia NMP w Siemiatyczach

Wezwanie

Wniebowzięcie NMP

Położenie na mapie Siemiatycz
Mapa konturowa Siemiatycz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Siemiatyczach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Siemiatyczach”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Siemiatyczach”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMPw Siemiatyczach”
Ziemia52°25′45,2″N 22°51′53,3″E/52,429222 22,864806

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemiatyczach – zabytkowy rzymskokatolicki kościół położony w diecezji drohiczyńskiej w Siemiatyczach przy ul. 3 Maja 2[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obecny kościół w stylu barokowym powstał w latach 1626 - 1637 z fundacji hetmana wielkiego litewskiego Lwa Sapiehy herbu Lis oraz jego syna Kazimierza Leona Sapiehę. Kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny został konsekrowany w dniu 15 sierpnia 1638 z przez biskupa łuckiego ks. Jana Chrzciciela Zamojskiego. Na zaproszenie ówczesnego proboszcza siemiatyckiego ks. Michała Korwin Krassowskiego i księcia Michała Józefa Sapiehy przybyli do Siemiatycz księża misjonarze św. Wincentego á Paulo (CM), przejmując parafię 29 września 1719 roku. Pierwszym proboszczem misjonarskim został ks. Kazimierz Józef Ottowicz. Dnia 3 lipca 1722 roku został podpisany dokument przekazania parafii, kościoła i pozostałego beneficjum konwentowi oo. misjonarzy przez ks. bp diecezji łuckiej Stefana Rupniewskiego.

Ołtarz z obrazem Matki Bożej Zwycięskiej

Zakonnicy według projektu Karola Antoniego Baya wybudowali w 1723 roku naprzeciwko frontonu kościoła szkołę parafialną przytułek i szpital (obecnie salka parafialna), a w latach 1719-1727 klasztor. Przebudowali także fasadę kościoła i kruchtę oraz w 1737 roku wznieśli wieżę. Budowniczym był zięć Karola Antoniego Baya włoski arch. Wincenty Rachetti. W latach 1725-1727 wybudowali oni dzwonnicę, która została wkomponowana w murowane ogrodzenie i otacza cmentarz kościelny. Podczas pożaru miasta w roku 1758 uległ zniszczeniu częściowo kościół parafialny. Zniszczony kościół i klasztor misjonarzy, w ramach przebudowy i rozbudowy miasta odnowiła w roku 1777 ówczesna właścicielka Siemiatycz i Kocka (1750-1800) - księżna Anna z Sapiehów Jabłonowska.

4 grudnia 1793 r. w kościele we mszy świętej uczestniczył król Stanisław August Poniatowski.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia jest budowlą trójnawową, trójprzęsłową typu bazyliki z prezbiterium równym szerokością i wysokością nawie głównej. Ołtarz główny został zaprojektowany przez Karola Antonia Baya, a wykonany w latach 1729-30 przez warsztat rzeźbiarski Bartłomieja Michała Bernatowicza z Warszawy.

Duszpasterstwo[edytuj | edytuj kod]

Aktualnie posługę duszpasterską w kościele sprawują[2]:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]