Kościół fiński w Sztokholmie

Kościół fiński w Sztokholmie
*Finska kyrkan*
	kościół parafialny
	; Kościół fiński
Państwo	Szwecja
Miejscowość	Sztokholm
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicko-Luterański Kościół Finlandii
Parafia	Finska församling
Imię	Fryderyk I Heski
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1648-1653
Data zakończenia budowy	1725
Data poświęcenia	19 grudnia 1725
Dane świątyni
Styl	barok
Architekt	Göran Josuæ Adelcrantz
Świątynia; • materiał bud.; • liczba wiernych	; • cegła; 400 osób
Liczba naw	1
	Położenie na mapie regionu Sztokholm Kościół fiński w Sztokholmie
	Położenie na mapie Szwecji Kościół fiński w Sztokholmie
	59°19′32″N 18°04′20″E/59,325556 18,072222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół fiński w Sztokholmie (szw. Finska kyrkan, fin. Suomalainen Kirkko) – kościół parafialny fińskiego Kościoła ewangelicko-luterańskiego (Finska kyrkan) w eksterytorialnej parafii fińskiej. Jest położony przy ul. Slottsbacken 2 B-C w dzielnicy Gamla stan (Stare Miasto).

Oficjalna nazwa kościoła to Fredriks kyrka (kościół Fryderyka), ponieważ otrzymał on wezwanie na cześć króla Fryderyka I.

Kościół ma status zabytku sakralnego według rozdz. 4 Kulturminneslagen (pol. Prawo o pamiątkach kultury) ponieważ został wzniesiony do końca 1939 (3 §)^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki kościoła fińskiego sięgają budynku Lilla Bollhuset, wzniesionego w latach 1648-1653 jako dobudówka do, nieistniejącego już dziś, Stora Bollhuset, wykorzystywanego przez dwór królewski jako sala do gry w piłkę lub teatr. Kiedy Stora Bollhuset zaczął być wykorzystywany jako teatr, Lilla Bollhuset zaczęto używać do gier, choć czasem i on był wykorzystywany do potrzeb scenicznych (występ trupy z Niemiec w latach 1662-1663).

W 1725 budynek Lilla Bollhuset nabyła parafia fińskiego kościoła luterańskiego i postanowiła przebudować go na kościół. Zadanie przebudowy powierzono architektowi Göranowi Adelcrantzowi. Prace przebiegły na tyle sprawnie, że już pod koniec tego samego roku, 19 grudnia, mogła się odbyć konsekracja kościoła.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Z zewnątrz kościół nie przypomina w niczym świątyni. Pomieszczenie wewnętrzne jest niewielkie, ma kształt prostokąta o wymiarach 20x10 metrów i może pomieścić ok. 400 osób. Od zachodu zbudowano podwójną emporę, której niższa balustrada jest od roku 1734 ozdobiona herbem Finlandii oraz herbami historycznych regionów tego kraju.

Nastawa ołtarzowa, dzieło Lorensa Gottmana z 1734, przedstawia zmartwychwstanie Chrystusa. Korony na suficie pochodzą z kościoła w Nyen w Ingrii, obecnie w Rosji. Organy mają 32 głosy i zostały zbudowane przez Olofa Schwana po 1790.