Kościelcowa Przełęcz
 Kościelec (z lewej strony), Kościelcowa Przełęcz i Zadni Kościelec – widok od strony zachodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2110 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′28,00″N 20°00′54,10″E/49,224444 20,015028
| |
Kościelcowa Przełęcz (niem. Kapellenscharte, słow. Koščielcová štrbina, węg. Koscielec-csorba[1], 2110 m), dawniej nazywana Przełęczą w Kościelcu – przełęcz pomiędzy Kościelcem (2155 m) a Zadnim Kościelcem (2162 m) w masywie Kościelców wznoszącym się w Dolinie Gąsienicowej w Tatrach Wysokich[2]. Jest skalista. Zachodnie stoki stromo opadają do Zielonej Doliny Gąsienicowej. Wcina się w nie skośny i stromy żleb. Na wschodnią stronę opada ścianą do Kościelcowego Kotła w Czarnej Dolinie Gąsienicowej[3].
Poniżej przełęczy, od strony zachodniej, znajduje się mała jaskinia Schron w Zadnim Kościelcu[4].
Dawniej przez Kościelcową Przełęcz powadził szlak turystyczny, obecnie jest niedostępna dla turystów[5].
Pierwsze znane wejścia (prawdopodobnie już wcześniej byli tu juhasi i koziarze):
- latem: Szymon Tatar (młodszy) ok. 1891 r.
- zimą: Zofia Roszkówna i Stanisław Krystyn Zaremba 29 grudnia 1928 r.[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2006-03-06].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000, Kraków: Compass, 2005, ISBN 978-83-60240-51.
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-03-28] (pol.).
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Liliowe – Mały Kościelec, t. 1, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.