Kobylepole

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kobylepole
Jednostka pomocnicza Poznania
Ilustracja
Dawna stacja wąskotorowa Poznań Kobylepole
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miasto

Poznań

Dzielnica

Osiedle Antoninek-Zieliniec-Kobylepole

W granicach Poznania

od 1950

SIMC

0969907

Strefa numeracyjna

(+48) 61

Tablice rejestracyjne

PO

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kobylepole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kobylepole”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kobylepole”
Ziemia52°23′31″N 17°01′12″E/52,391944 17,020000

Kobylepole (Kobyle Pole[1][2]) – wschodnia część Poznania położona na terenie osiedla administracyjnego Antoninek-Zieliniec-Kobylepole.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fragment zabudowy ul. Dzieci Wrzesińskich

W 1562 wieś Kobylepole przeszła na własność Mycielskich, i stanowiła część ich majątków do 1945. Częstym gościem Mycielskich była Kazimiera Iłłakowiczówna. W 1872 na terenie przyległym do wsi zbudowano z inicjatywy Władysława hrabiego Mycielskiego browar Kobylepole. Piwo znane było nie tylko w Poznaniu, gdzie można je było wypić w prawie każdej piwiarni. Sprowadzano je także do Gdańska, Drezna, Lipska i Turynu. Prawie wszystkie gatunki tutejszych piw (np. Bawarskie, Karamel, Kozieł Kobylepolski, Zdrój Kobylepolski, Gutenbrunn) powstawały w oparciu o lokalny jęczmień.

Kobylepole od 1934 należało do gminy Krzesiny[3]. W 1936 odbył się tutaj, zakończony niepowodzeniem, strajk robotników folwarcznych i marsz głodowy na dwór z żądaniem wypłaty zaległych poborów[4]. We wrześniu 1939 koło wsi funkcjonowało polowe lądowisko 3. poznańskiego dywizjonu myśliwskiego (wchodzącego w skład Armii Poznań), z którego startowały samoloty PZL P.11c. Pilotował je m.in. ppor. Włodzimierz Gedymin[5].

W granice Poznania zostało włączone w 1950[6]. Od 1988 w sąsiedztwie wybudowano Osiedle Przemysława. Przy ul. Żbikowej znajduje się Kościół Wniebowzięcia NMP (lata 60. XX w.). Do 1972 działała stacja wąskotorowa Poznań Kobylepole Wąskotorowy, na linii do Środy Wielkopolskiej i Zaniemyśla.

Kobylepole w latach 1954–1990 należało do dzielnicy Nowe Miasto.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W połowie lat 60. XX wieku stwierdzono na terenie Kobylepola występowanie następujących, rzadkich roślin: komonica skrzydlatostrąkowa, pępawa różyczkolistna, widłak goździsty i wawrzynek wilczełyko (dwie ostatnie w lesie i w pobliżu torowisk kolejowych)[7]. W 1986 na kwiatach tawuły znaleziono osobniki orszoła paskowanego[8].

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Kobylepole obsługują autobusy MPK Poznań[9].

Plany[edytuj | edytuj kod]

W przyszłości przez dzielnicę ma przebiegać III rama komunikacyjna.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://bip.poznan.pl/bip/jednostki-pomocnicze/osiedle-antoninek-zieliniec-kobylepole,1260/
  2. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych
  3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1934 r. (Dz.U. Nr 68, poz. 617)
  4. Tadeusz Becela, Lata górne i chmurne, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1965, s.290
  5. Marcin Braszak, Naloty Luftwaffe na Środę i Poznań we wrześniu 1939 r. Kolejne dni dramatu, w: Śremski Kwartalnik Kulturalny, s.29-30, ISSN 1505-1099
  6. Rozporządzenie Rady Ministrów z 14 października 1950 r. w sprawie zmiany granic miast: Poznania, Gniezna, Torunia i Zawiercia (Dz.U. Nr 48, poz. 436)
  7. praca zbiorowa, Przegląd wielkopolskich zabytków przyrody, PiWRL, Poznań, 1966, ss.301-302
  8. Marek Bunalski, Marek Przewoźny, Rafał Ruta, Beata Borowiak-Sobkowiak, Paweł Sienkiewicz, Paweł Trzciński. Materiały do poznania rozmieszczenia chrząszczy (Coleoptera) Zachodniej Polski. Część 6. Kruszczyce (Scarabaeidae: Cetoniinae), s. 24
  9. https://www.ztm.poznan.pl/assets/Uploads/2023.10.10MapaBUSTRAM.pdf

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]