Koleśniki (obwód grodzieński)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
131 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
1511 |
| Kod pocztowy |
231780 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°17′50″N 23°54′48″E/53,297222 23,913333 | |
Koleśniki (biał. Калеснікі[a], Kalesniki, ros. Колесники, Kolesniki) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Olekszyce. Położona jest na wschód od drogi republikańskiej R99, 41 km na południe od Grodna, 8 km od granicy polsko-białoruskiej. W przeszłości znajdował się w niej klasztor Karmelitów, zniszczony po 1832 roku[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XVI wieku Koleśniki znajdowały się na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i wchodziły w skład dóbr królewskich. W latach 1558–1863 zostały objęte pomiarą włóczną. W 1795 roku, w wyniku III rozbioru Rzeczypospolitej, znalazły się na terytorium Imperium Rosyjskiego. W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie grodzieńskim, w gminie Brzostowica Mała. W 1902 roku miała powierzchnię 234 dziesięcin (ok. 255,6 ha)[3]. Od 1919 roku w granicach II Rzeczypospolitej. 7 czerwca 1919 roku, wraz z całym powiatem grodzieńskim, weszła w skład okręgu wileńskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich – tymczasowej polskiej struktury administracyjnej[4]. Latem 1920 roku zajęta przez bolszewików, następnie odzyskana przez Polskę. 20 grudnia 1920 roku włączona wraz z powiatem do okręgu nowogródzkiego[5]. Od 19 lutego 1921 roku[6] w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Brzostowica Mała. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 166 osób, 71 były wyznania rzymskokatolickiego, 92 prawosławnego a 3 mojżeszowego. Jednocześnie 116 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 50 białoruską. Były w niej 32 domy mieszkalne[7].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku miejscowość znalazła się pod okupacją radziecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 roku włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 roku włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy. W 1944 roku ponownie zajęta przez wojska radzieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR. Od 1991 roku w składzie niepodległej Białorusi.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według spisu powszechnego z 1921 roku wieś zamieszkana była przez 166 osób, w tym 116 Polaków i 50 Białorusinów. Prawosławie wyznawały 92 osoby, katolicyzm – 71, judaizm – 3[7].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Калесьнікі (czyt. Kaleśniki).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Klasztor Karmelitów. Radzima.org. [dostęp 2018-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)]. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- ↑ Koleśniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 101.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1919 r. Nr 5, poz. 41
- ↑ Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ a b Skorowidz… ↓, s. 32
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 154. [dostęp 2018-07-03].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Koleśniki na Mapie Taktycznej Polski z 1926 roku. [dostęp 2018-07-03].
- Kolesniki na Radzima.org. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- Koleśniki na mapie powiatu grodzieńskiego w XVI w..
