Komórka mioepitelialna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komórka mioepitelialna, inaczej komórka koszyczkowa, komórka nabłonkowo-mięśniowakomórka tworząca długie wypustki cytoplazmatyczne zawierające kurczliwe włókienka białkowe. W ektodermie włókienka ułożone są wzdłuż osi ciała, a w endodermie – okrężnie. Pochodzenie ektodermalne. U człowieka występują w odcinkach wydzielniczych gruczołów[1]. Są to komórki o kształcie wrzecionowatym lub gwiaździstym, otaczające na kształt koszyczka odcinek wydzielniczy, doprowadzające do jego opróżnienia.

Komórki mioepitelialne mogą być uważane za pierwotne, ponieważ występują np. w ektodermie jamochłonów. Specjalne komórki kurczliwe tworzą wyspecjalizowane tkankimięśnie, które poruszają całe narządy i organizmy. Zdolność tą zawdzięczają obecności dwóch homologicznych, konserwatywnych białek o budowie fibrylarnejaktyny i miozyny.

Występują m.in. w gruczołach potowych człowieka, gdzie ich kurczliwość służy usprawnieniu wytwarzania wydzieliny[1]. Ponadto stanowią część gruczołu sutkowego, stanowiąc zewnętrzną warstwę komórek wyściełających pęcherzyki i przewody mlekowe[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b M. Zabel: Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii: Histologia. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 2000.
  2. Indu Agarwal, Luis Blanco, Jr.: Breast General Histology. [dostęp 2023-11-27]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Zarzycki: Histologia zwierząt domowych i człowieka. Wyd. III, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979.
  • W. Kilarski: Strukturalne podstawy biologii komórki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005.