Komórka Schwanna
Komórka Schwanna, także lemocyt, lemmocyt, – komórka glejowa obwodowego układu nerwowego występująca w zespołach.
Osłonka wewnętrzna (mielinowa)[edytuj | edytuj kod]
We włóknach nerwowych rdzennych (tzw. białych) komórki Schwanna tworzą wzdłuż aksonów osłonkę mielinową ze swojej błony komórkowej przez wielokrotne owinięcie się jednej komórki wokół fragmentu aksonu długości 50 μm–1 mm[1]. Osłonka ta spełnia funkcję ochronną dla aksonu, ale przede wszystkim zwiększa tempo przewodzenia impulsów nerwowych (dzięki przewężeniom Ranviera).
Osłonka zewnętrzna (Schwanna)[edytuj | edytuj kod]
We włóknach bezrdzennych (szarych) osłonka Schwanna (neurolemma, neurylemma) powstaje jedynie przez okrycie aksonu protoplazmą komórki Schwanna ("zatopienie" włókna w cytoplazmie)[1]. Jedna osłonka pokrywa kilka z nich. Cytoplazma komórki Schwanna wiąże aksony razem ale nie pozwala im się dotykać.
Rodzaje[edytuj | edytuj kod]
- mielinujące komórki Schwanna
- niemielinujące komórki Schwanna - jedna komórka Schwanna otacza kilka cienkich aksonów
- końcowe komórki Schwanna (perysynaptyczne) - otaczają połączenia nerwowo-mięśniowe; mogą odbierać informacje i kontrolować ich przepływ[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna : kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 151-152.
- ↑ R.D. Fields, Drugi mózg. Rewolucja w nauce i medycynie, Prószyński i S-ka, 2011, s. 45-46, ISBN 978-83-7648-649-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Salomon, Berg, Martin, Villee: Biologia, rozdz. 39: "Kontrola nerwowa: komórki nerwowe"
