Kombinatoryka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liczba ustawień kostki Rubika to przykład problemu kombinatorycznego niezwiązanego wprost z jej korzeniami jak algebra czy probabilistyka. Zarazem kostka ta jest też badana przez teorię grup.

Kombinatoryka – dział matematyki, zajmujący się badaniem struktur skończonych[1] lub nieskończonych, ale przeliczalnych. Np. określenie, ile jest podzbiorów k-elementowych w zbiorze n-elementowym stanowi jedno z typowych zagadnień kombinatoryki. Nazwa dyscypliny pochodzi od G.W. Leibniza[2].

Kombinatoryka swój rozwój zawdzięcza rachunkowi prawdopodobieństwa, teorii grafów, teorii informacji i innym działom matematyki stosowanej. Stanowi jeden z działów matematyki dyskretnej.

Kombinatoryka posługuje się terminologią niewystępującą w innych działach matematyki, stąd pozorna jej odrębność. Najważniejszym jej zadaniem jest konstruowanie spełniających pewne określone warunki odwzorowań jednego zbioru skończonego w drugi oraz znajdowanie wzorów na liczbę tych odwzorowań.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kombinatoryka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-22].
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Jeff Miller, Combinatorics [w:] Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics (C) (ang.), MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, mathshistory.st-andrews.ac.uk [dostęp 2022-11-22].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Eric W. Weisstein, Combinatorics, [w:] MathWorld [online], Wolfram Research (ang.). [dostęp 2023-06-01].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Combinatorial analysis (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-06-18].