Komora bezodbiciowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wnętrze komory bezodbiciowej dla częstotliwości radiowych

Komora bezodbiciowa (termin niezalecany komora bezechowa[1]) – pomieszczenie ekranowane elektromagnetycznie, którego ściany, sufit i podłoga pokryte są materiałem pochłaniającym energię elektromagnetyczną, wykorzystywane do pomiarów pola elektromagnetycznego i badań odporności na pole elektromagnetyczne (kompatybilność elektromagnetyczna). Zadaniem takiej komory jest symulacja wolnej przestrzeni z tą różnicą, że temperatura szumowa ścian komory jest określona oraz że komora izoluje całkowicie od zewnętrznych pól elektromagnetycznych[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. PN-T-01030:1996 Kompatybilność elektromagnetyczna. Terminologia.
  2. Jarosław Szóstka: Fale i anteny. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2001, s. 412. ISBN 83-206-1414-7.
  3. ILiM, Budowa komory bezodbiciowej [online].