Konfesja dordrechcka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konfesja dordrechckaprotestanckie wyznanie wiary przyjęte przez przywódców holenderskich mennonitów na synodzie w Dordrechcie w 21 kwietnia 1632 r. W 18 artykułach wiary podkreślono takie nauki, jak zbawienie przez Jezusa Chrystusa, chrzest, pacyfizm, unikanie odstępców, umywanie nóg, powstrzymywanie się od składania przysięgi. Wyznanie wywarło duży wpływ na ruchy radykalnej reformacji i pozostaje istotnym symbolicznym dokumentem dla wielu współczesnych Kościołów anabaptystycznych, m.in. amiszów.

Treść[edytuj | edytuj kod]

  1. O Bogu i stworzeniu wszechrzeczy
  2. O upadku człowieka
  3. O restytucji człowieka poprzez obietnicę przyjścia Chrystusa
  4. O przyjściu Chrystusa na ten świat i celu, dla którego On przyszedł
  5. O zakonie Chrystusowym, tj. świętej Ewangelii lub Nowym Testamencie
  6. O upamiętaniu i reformacji życia
  7. O chrzcie świętym
  8. O Kościele Chrystusowym
  9. O wyborze i urzędzie nauczycieli, diakonów i diakonis w Kościele
  10. O świętej Wieczerzy
  11. O umywaniu nóg świętych
  12. O stanie małżeńskim
  13. O urzędzie władzy świeckiej
  14. O pomście
  15. O składaniu przysięgi
  16. O wykluczeniu eklezjalnym czyli oddzieleniu od Kościoła
  17. O unikaniu oddzielonych
  18. O zmartwychwstaniu umarłych i Sądzie Ostatecznym

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]