Konstanty Jankowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Jankowski
Herb
Nowina

Konstanty Jankowski herbu Nowinaszambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku, kapitan wojsk koronnych, deputat na Trybunał Główny Koronny, poseł województwa sandomierskiego na sejm grodzieński (1793), członek konfederacji targowickiej, przystąpił do konfederacji grodzieńskiej z zastrzeżeniem zachowania całości granic Rzeczypospolitej, protestował przeciwko gwałtom zaborców, przeciwko aresztowaniu posłów i zawarciu traktatów rozbiorowych, 22 lipca 1793 roku podpisał traktat cesji przez Rzeczpospolitą ziem zagarniętych przez Rosję a 25 września cesji ziem zagarniętych przez Prusy w II rozbiorze Polski[1], złożył akces do insurekcji kościuszkowskiej.

Członek Komisji Policji Koronnej w 1793 roku[2]. Sędzia sądu sejmowego sejmu grodzieńskiego 1793 roku ze stanu rycerskiego[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Volumina Legum. t. X, Poznań 1952, s. 23, 36.
  2. Kalendarz wilenski na rok ... 1794, s. 64.
  3. Kalendarz wilenski na rok ... 1794, s. 73.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Akty powstania Kościuszki, t. III, Wrocław-Kraków 1955
  • Dzieje Polski podług ostatnich badań spisane przez Józefa Szujskiego, t. IV, Lwów 1866
  • Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 42
  • Antoni Trębicki Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794, opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki, Warszawa 1967