Konstanty Kalinowski (historyk sztuki)

Konstanty Kalinowski

Data i miejsce urodzenia	26 marca 1935 Wilno
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 2002 Poznań
Dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu
Okres	od 1990 do 2000
Poprzednik	Henryk Kondziela
Następca	Wojciech Suchocki

Konstanty Kalinowski (ur. 26 marca 1935 w Wilnie, zm. 27 grudnia 2002 w Poznaniu) – historyk sztuki, profesor UAM, doradca prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego do spraw rewindykacji utraconych dzieł sztuki. W latach 1990–2000 dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu

Życiorys

Urodzony w Wilnie, studia z historii sztuki odbył w latach 1953–1957 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, równocześnie uzyskując dyplom w klasie gry na fortepianie Państwowej Szkoły Muzycznej w Poznaniu.

W latach 1957–1961 był asystentem w Dziale Malarstwa Obcego w Muzeum Narodowym w Poznaniu, od 1961 pracownikiem naukowym tamtejszego Uniwersytetu. W latach 1966–1967 ukończył studia uzupełniające w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Habilitował się w 1971, od 1973 był dyrektorem Instytutu Historii Sztuki UAM, a od 1981 profesorem nadzwyczajnym.

Był przewodniczącym Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) w latach 1999–2002. Do 2000 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Poznaniu, odwołany 1 września 2000 roku w dość kontrowersyjnych okolicznościach.

Od 2001 kierował Zakładem Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie opracował m.in. nowy program studiów oraz organizował Studium Ochrony i Zarządzania Dziedzictwem Kulturowym. Poza tym był członkiem rady naukowej Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni oraz Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. Pracował również jako jedyny Polak w Radzie Naukowej Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze. Znany był z deklarowania konieczności powrotu dzieł sztuki do miejsc ich powstania.

Pochowany został na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu 4 stycznia 2003.

Ważniejsze prace

Autor licznych prac z dziedziny historii sztuki XVII i XVIII wieku, m.in.:

• książki:
  • Lubiąż (1970),
  • Gloryfikacja panującego i dynastii w sztuce Śląska w XVII i XVIII wieku (1973),
  • Architektura barokowa na Śląsku w 2 połowie XVII wieku (1974),
  • Architektura doby baroku na Śląsku (1977),
  • Rzeźba barokowa na Śląsku (1986),
• redaktor naukowy czasopisma „Artium Quaestiones”
• współautor publikacji:
  • Barockskulptur in Mittel- und Osteuropa (1981),
  • Studien zur europäischen Barock- und Rokokoskulptur (1985),
  • Studien zur Werkstattpraxis der Barockskulptur im 17. und 18. Jahrhundert (1992),
  • Studien zur barocken Gartenskulptur (1999)

Ciekawostki

• Sala nr 116 w Zakładzie Historii Sztuki na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego przy ul. Bielańskiej 5 w Gdańsku nosi jego imię.
• W 1999 nie zgodził się na prezentację w foyer Muzeum Narodowego instalacji I dom, i muzeum autorstwa Zofii Kulik, na którą składała się między innymi grupa komputerowo przetworzonych fotografii pt. Skarby z Ermitażu (1997–1999) – co spowodowało protesty artystki i kuratora wystawy.

Bibliografia

• Konstanty Kalinowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-06-26] .
• Notka na Gazeta.pl Trójmiasto
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 248 (z fotografią)