Konstanty Prus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Prus
Ilustracja
Grób Konstantego Prusa na cmentarzu parafialnym przy bazylice św. Wojciecha w Mikołowie
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1872
Wielopole

Data i miejsce śmierci

5 października 1961
Pszczyna

Zawód, zajęcie

pisarz, publicysta

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Wawrzyn Akademicki Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Konstanty Prus (ur. 14 kwietnia 1872 w Wielopolu k. Rybnika, zm. 5 października 1961 w Pszczynie) – polski pisarz, publicysta i działacz narodowy na Górnym Śląsku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn rolnika Jakuba i Katarzyny z Marcolów. Przez 8 lat uczył się w niemieckiej szkole ludowej w Golejowie. Następnie pracował w drukarni Majera w Raciborzu, a potem przez cztery lata był górnikiem w kopalni w Mikulczycach. Stamtąd wyjechał do zakładów naukowych prowadzonych przez ojców salezjanów w Turynie, tam ukończył gimnazjum oraz rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, których nie ukończył. Odbył obowiązkową służbę wojskową. Zaczął pracować w dziennikarstwie polskim. Współpracował z wydawnictwem „Katolik” w Bytomiu, redagował kolejno: „Gazetę Opolską”, tygodnik „Kurier Sosnowiecki” i „Nowiny Raciborskie”. W okresie 1901–1904 był autorem artykułów krytykujących politykę germanizacyjną. Od 1903 do 1914 r. ponownie pracował w „Katoliku”. W 1913 r. założył Towarzystwo Kultury Polskiej na Śląsku z siedzibą w Bytomiu. W 1915 r. powołany do wojska niemieckiego, został przydzielony jako tłumacz do starostwa w Częstochowie, gdzie redagował gazetę powiatową. W okresie Plebiscytu, od lutego 1920 r., działał w Polskim Komisariacie Plebiscytowym. Wówczas też całkowicie samodzielnie opracował spis polskich nazw miejscowości Górnego i części Dolnego Śląska. Po III powstaniu śląskim został zatrudniony w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach, gdzie organizował i prowadził Bibliotekę Wojewódzką. Współorganizował Towarzystwo Przyjaciół Nauk na Śląsku a także Archiwum Wojewódzkie, w którym pracował aż do przejścia na emeryturę w 1937. W 1922 r. osiadł w Mikołowie, gdzie wydał m.in. dwa zeszyty „Silesianów” oraz w 1925 r. został pierwszym redaktorem „Gazety Mikołowskiej”. W 1927 r. stanął na czele zarządu mikołowskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Był też zastępcą członka Rady Muzealnej Muzeum Śląskiego w Katowicach (1933–1939), członkiem i czasowo przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego Bibliografii Śląskiej oraz członkiem Komisji Bibliotecznej Śląskiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Katowicach (1937–1939).

W czasie II wojny światowej, za „odmowę podpisania” volkslisty, 7 sierpnia 1943 r. został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Dzięki staraniom siostrzenicy, Marii Grim wypuszczony 18 września 1943 r. Do 1950 r. mieszkał przy szpitalu ss. Boromeuszek w Mikołowie. Ostatnie lata życia spędził w domu opieki w Pszczynie, gdzie 5 października 1961 r. zmarł. Pochowany na cmentarzu przy bazylice św. Wojciecha w Mikołowie.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Świętobliwa księżniczka Ofka i klasztor Dominikanek w Raciborzu (Bytom 1910)
  • Józef Lompa, jego życie i prace (Bytom 1913)
  • O walce z pijaństwem na Śląsku za czasów księdza Ficka (Bytom 1914)
  • O pierwszych polskich drukarzach i wydawcach na Śląsku Górnym to i owo (Mikołów 1920)
  • Spis miejscowości polskiego Górnego Śląska (Bytom 1920)
  • Krótki zarys dziejów Górnego Śląska (Mikołów 1920)
  • War Oberschlesien deutsch oder polnisch (Opole 1920)
  • Das Verhältnis Oberschlesiens zu Polen, Böhmen und Oesterreich. Ein geschichtlicher Überblick (Bytom 1920)
  • Jak Prusacy zabrali Śląsko Górne. Kilka przypomnień i uwag (Katowice 1921)
  • Silesiana (Mikołów 1923)
  • Karol Miarka. Krótki zarys jego życia i pracy. Na 100. rocznicę jego urodzenia (Katowice-Cieszyn 1924)
  • Z przeszłości Mikołowa i jego okolicy (Mikołów 1932)
  • 25 lat Panewnickiego Klasztoru (Panewnik 1933)
  • Piotr Kołodziej, pisarz sztuk teatralnych (Mikołów 1938)
  • Spis nazw miejscowości Śląska Opolskiego (Katowice 1939)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Jego imię nosi jedna z głównych ulic Mikołowa, a w 1994 r. na ścianie kamienicy przy rynku, w której mieściła się Miejska Biblioteka Publiczna, wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą Prusowi. Jego imię nadano miejskiej bibliotece w Rybniku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  2. M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za krzewienie czytelnictwa”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]