Konstanty Symonolewicz

Konstanty Symonolewicz
Data i miejsce urodzenia	23 października 1884 ; Mizynówka, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1952 ; Połczyn, Polska
	Kierownik Konsulatu/Delegatury RP w Harbinie
Okres	od 1928; do 1930
Poprzednik	Karol Pindór
Następca	Edward Skowroński
	Kierownik Konsulatu RP w Mińsku
Okres	od 1930; do 1932
Poprzednik	Henryk Jankowski
Następca	Bohdan Jałowiecki
	Chargé d’affaires Rzeczypospolitej Polskiej w Nankinie
Okres	od 1948; do 1949
Poprzednik	Stanisław Kostarski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konstanty Symonolewicz h. Bełty (ur. 23 października 1884 w Mizynówce, zm. 5 lutego 1952 w Połczynie^[1]) – orientalista, sinolog, rosyjski i polski urzędnik konsularny, dyplomata i publicysta^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 października 1884 w Mizynówce (Ukraina)^[3], w rodzinie Józefa i Łucji z Brodowiczów. Absolwent Wydziału Języków Wschodnich Uniwersytetu w Petersburgu (1908)^[2]. Pracownik rosyjskiej służby zagranicznej w której pełnił m.in. funkcję urzędnika poselstwa w Pekinie (1912), wykładowcy w Instytucie Chińsko-Rosyjskim „tamże”, urzędnika konsulatu w Qiqiharze (1913–1920)^[2]. Następnie przeszedł do polskiej służby zagranicznej, w której powierzano następujące funkcje, m.in. w Harbinie (1920–1930) – sekretarza konsulatu, wicekonsula, konsula, zastępcy delegata RP na Chiny z siedzibą w Harbinie, kier. delegacji RP w Harbinie, de facto kier. konsulatu w Harbinie (1928–1930), kier. konsulatu generalnego w Mińsku (1930–1932)^[4], radcy w poselstwie w Moskwie (1933)^[4]. Następnie zajął się publicystyką^[4] (Kurier Poranny, Bellona, Przegląd Współczesny, Przegląd Powszechny, Droga, Sybirak, Wiedza i Życie); wykładał w Instytucie Studiów Handlowych i Orientalistycznych w Warszawie^[4]. Był uczestnikiem powstania warszawskiego (1944).

Po II wojnie światowej pełnił funkcję chargé d’affaires Polski Ludowej w Nankinie (1948–1949)^[1].

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Połczynie-Zdroju (sektor XXVIII-34-5795)^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (5 lutego 1929)^[5]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Konsulat RP w Harbinie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Bożena Walicka, Małgorzata Pietrasiak, Małgorzata Stańczyk: Problemy społeczno-gospodarcze Syberii. Łódź: Wydawnictwo Naukowe „Ibidem”, 2011, s. 180. ISBN 978-83-62332-00-7. [dostęp 2015-06-19].
↑ ^a ^b ^c Skóra 2008 ↓, s. 84.
↑ ^a ^b Cmentarz Komunalny w Połczynie-Zdroju [online], mogily.pl [dostęp 2022-03-31] .
↑ ^a ^b ^c ^d Skóra 2008 ↓, s. 85.
↑ M.P. z 1929 r. nr 41, poz. 80 „za zasługi na polu konsularnem”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 858.
Wojciech Skóra: Organizacja i pierwszy okres działalności polskich konsulatów w Harbinie i Władywostoku w latach 1920–1924. W: Andrzej Furier: Polskie ślady na Dalekim Wschodzie. Polacy w Harbinie. Szczecin: Książnica Pomorska, 2008. ISBN 978-83-87879-73-0. [dostęp 2015-06-19].
Konstanty Symonolewicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-06].

[Walicka-2011-1] Bożena Walicka, Małgorzata Pietrasiak, Małgorzata Stańczyk: Problemy społeczno-gospodarcze Syberii. Łódź: Wydawnictwo Naukowe „Ibidem”, 2011, s. 180. ISBN 978-83-62332-00-7. [dostęp 2015-06-19].

[CITEREFSkóra200884-2] Skóra 2008 ↓, s. 84.

[:0-3] Cmentarz Komunalny w Połczynie-Zdroju [online], mogily.pl [dostęp 2022-03-31] .

[CITEREFSkóra200885-4] Skóra 2008 ↓, s. 85.

[5] M.P. z 1929 r. nr 41, poz. 80 „za zasługi na polu konsularnem”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]