Konwój ONS-92

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konwój ONS-92
II wojna światowa, bitwa o Atlantyk
Ilustracja
USCGC „Ingham”
Czas

1113 maja 1942

Miejsce

Atlantyk

Wynik

zwycięstwo Niemców

Strony konfliktu
 Kanada
 Stany Zjednoczone
 III Rzesza
Dowódcy
J.B. Heffermann Johann Mohr
Otto Ites
Muller-Edzards
Siły
48 jednostek (w tym 7 okrętów eskorty) 6 U-Bootów
Straty
7 statków zatopionych
brak współrzędnych

Konwój ONS-92 – aliancki konwój morski podczas II wojny światowej.

Tło[edytuj | edytuj kod]

Po katastrofalnym w skutkach polowaniu na konwój HG-76 w grudniu 1941 roku (utrata 4 z 10 biorących udział w ataku U-Bootów) Karl Dönitz, dowódca niemieckiej floty podwodnej, wydał rozkaz o tymczasowym wstrzymaniu ataków na konwoje. Większość U-Bootów została wysłana do niechronionych wybrzeży amerykańskich. Jednak wraz ze wzmocnieniem obrony i jej lepszą organizacją, zrezygnowano z planów ataku na ważne konwoje płynące z północnych Stanów Zjednoczonych i Kanady. Przez sześć miesięcy, do czasu ataku „wilczego stadaHecht na konwój ONS-92 w maju 1942 roku, nie doszło do żadnych większych bitew morskich.

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

U-569 odnalazł konwój ONS-92 11 maja 1942 roku i naprowadził na niego kolejne okręty: U-94 i U-124. Podczas nocnego ataku U-124 zatopił w dwóch podejściach cztery frachtowce; U-94 storpedował jeden statek. Następnej nocy zaatakowały te same okręty, ale tylko U-94 udało się zatopić dwa statki. Atak U-406 zakończył się niepowodzeniem z powodu wadliwej torpedy. Eskorta konwoju wykazała się niekompetencją; zła pogoda uniemożliwiła U-Bootom podążanie za konwojem, co zapobiegło dalszym stratom.

Skład konwoju[edytuj | edytuj kod]

Amerykańska grupa eskorty A-3 dowodzona przez komandora J. B. Heffermanna składała się z niszczyciela USS „Gleaves”, kutra Coast Guard USCGC „Spencer” i czterech kanadyjskich korwet: HMCS „Algom”, „Arvida”, „Bittersweet” i „Shediac”. W konwoju znajdował się także statek ratowniczy „Bury” wyposażony w radionamiernik Huff-Duff. Sam konwój składał się z 41 statków transportowych.

Skład grupy U-Bootów[edytuj | edytuj kod]

Niemieckie wilcze stado składało się z U-Bootów: U-94 (porucznik Ites), U-96 (porucznik Hellriegel), U-124 (kapitan Mohr), U-406 (kapitan porucznik Dieterichs), U-569 (kapitan porucznik Hinsch), U-590 (kapitan porucznik Muller-Edzards).

Straty[edytuj | edytuj kod]

W wyniku ataku na konwój zatonęło siedem alianckich statków o łącznym tonażu 36 284 BRT.

Data Okręt podwodny Dowódca Nazwa statku BRT Bandera
12 maja 1942 U-124 Johann Mohr „Cristales” 5389 Wielka Brytania
12 maja 1942 U-124 Johann Mohr „Empire Dell” 7065 Wielka Brytania
12 maja 1942 U-124 Johann Mohr „Llanover” 4959 Wielka Brytania
12 maja 1942 U-124 Johann Mohr „Mount Parnes” 4371 Grecja
12 maja 1942 U-94 Otto Ites „Cocle” 5630 Panama
13 maja 1942 U-94 Otto Ites „Batna” 4399 Wielka Brytania
13 maja 1942 U-94 Otto Ites „Tolken” 4771 Szwecja

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • ONS-92. Uboat.net. [dostęp 2010-12-09]. (ang.).