Kopel
 Kopel w Sypniewie, w pobliżu ujścia Głuszynki | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Powierzchnia zlewni |
388 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Tarnowo, gmina Kostrzyn |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Warta |
| Miejsce | |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Kopel[1] (potocznie Kopla, Kropla) – rzeka, prawy dopływ Warty.
Zlewnia[edytuj | edytuj kod]
Źródło znajduje się około 3 km na północ od centrum Kostrzyna, w miejscowości Tarnowo. Rzeka wypływa z wydłużonego (około 800 metrów długości) zbiornika[2]. Główne strumienie zasilające:
- Świątnica, źródło przy bocznicach kolejowych ul. Torowa i ul. Pokrzywno w Poznaniu,
- Michałówka, źródło niedaleko miejscowości Jaryszki. Strumień Michałówka zasilany jest przez strumień Krzesinka, którego źródło znajduje się w zieleni, niedaleko skrzyżowania ulic Tarnowskiej i Bolesława Krzywoustego w Poznaniu,
- Średzka Struga, źródło w okolicy Środy Wielkopolskiej,
- Męcina[3],
- Pietrzynka,
- Głuszec,
- Babinka.
Przy północnej części wsi Kamionki, na granicy gminy Kórnik i Poznań do Kopli uchodzi rzeka Głuszynka.
Zlewnia obejmuje obszar powierzchni 388 km². Stanowią ją przede wszystkim wysoczyzny morenowe, poprzecinane systemem rynien, z których największą stanowi Rynna Kórnicka. Wpływ na zanieczyszczenie rzeki miały ścieki odprowadzane z oczyszczalni mechanicznej w Kostrzynie i jednostki wojskowej w Piotrowie (stan na 1996)[4].
Rzeźba[edytuj | edytuj kod]
Rzeźba dorzecza Kopli tworzyła się około 19.000 lat temu w wyniku działania lądolodu bałtyckiego i jego wód roztopowych. Zlewnia zbudowana jest głównie z glin zwałowych. Deniwelacje sięgają tutaj do 15 metrów[2].
Rekreacja[edytuj | edytuj kod]
W latach 1977-1978 powstał projekt przekształcenia doliny Kopli w wielki ośrodek wypoczynkowo-rekreacyjny o znaczeniu ponadregionalnym (2100 ha, dla 50.000 użytkowników). Znaczna część doliny miała zostać zalana przez zbiornik retencyjny, nad którym powstałyby porty, mariny, kempingi i ośrodki wypoczynkowe, a także kilka wysp. Autorką koncepcji ogólnej tego założenia była Lidia Wejchert. Projekt zdobył nagrodę II stopnia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (1979). Ostatecznie miasto położyło nacisk na rozwój rekreacji nad Maltą, a sąsiedztwo bazy lotniczej w Krzesinach, po wejściu Polski do NATO, skutecznie zablokowało realizację tego szeroko zakrojonego projektu[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Alfred Kaniecki. Wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych w dorzeczu Kopla. „Kronika Miasta Poznania”. nr 4/2009, s. 516, 518, 2009. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.
- ↑ Poznań : atlas aglomeracji : skala 1:15 000 = Greater Poznań. Poznań: Pietruska & Partner - Wydawnictwo Produktów Kartografii Digitalnej, 2000, s. 44. ISBN 83-87157-03-1.
- ↑ Wody powierzchniowe Poznania. W: Ryszard Gołdyn, Barbara Jankowska, Piotr Kowalczak, Maria Pułyk, Elżbieta Tybiszewska, Janusz Wiśniewski: Środowisko naturalne miasta Poznania.. Cz. 1. Poznań: Urząd Miejski w Poznaniu, 1996, s. 48. ISBN 83-906665-0-3.
- ↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 296-301, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Poznań - atlas aglomeracji, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kopla, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 382.
| Rzeki, potoki i cieki |
|
|---|---|
| Jeziora | |
| Stawy i glinianki | |
| Obiekty inżynieryjne |
