Korespondencja Pawła z Tarsu z Seneką

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Korespondencja Pawła z Tarsu z Seneką – zbiór pisanych po łacinie 14 apokryficznych listów, które mieli rzekomo wymieniać między sobą Paweł z Tarsu i Seneka Młodszy. Pochodzący prawdopodobnie z drugiej połowy IV wieku apokryf wzmiankowany jest po raz pierwszy przez Hieronima ze Strydonu i Augustyna z Hippony[1]. Zbiór zawiera 8 listów wysłanych przez Pawła do Seneki i 6 listów Seneki do Pawła.

Apokryficzna korespondencja Pawła z Seneką była utworem popularnym wśród średniowiecznych filozofów, którzy powszechnie uważali ją za autentyczną[1]. Z czasem stała się podstawą legendy o Senece-chrześcijaninie. Listy te przyczyniły się do spopularyzowania filozofii Seneki w Europie Zachodniej i zachowania oryginalnych pism filozofa, które przepisywano wraz z nimi[1].

Autentyczność listów zakwestionowano dopiero w XV wieku, głównie dzięki ich krytyce przeprowadzonej przez Lorenzo Vallę i Erazma z Rotterdamu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Apokryfy Nowego Testamentu. Marek Starowieyski (red.). T. III. Listy i apokalipsy chrześcijańskie. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003, s. 54-57. ISBN 83-7097-789-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]