Kormoran arabski
| Phalacrocorax nigrogularis[1] | |||
| Ogilvie-Grant & Forbes, 1899 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kormoran arabski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Kormoran arabski[3] (Phalacrocorax nigrogularis) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).
- Taksonomia
- Gatunek ten bywał umieszczany w rodzaju Leucocarbo[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].
- Występowanie
- Występuje w Zatoce Perskiej, na wyspach Morza Arabskiego u wybrzeży Omanu i Zatoki Adeńskiej u wybrzeży Jemenu, ostatnio także na Sokotrze; spotykany też w południowej części Morza Czerwonego (możliwe lęgi na wyspach u wybrzeży Erytrei)[4].
- Morfologia
- Długość ciała 76–84 cm; rozpiętość skrzydeł 102–110 cm[4]. Upierzenie ciemne, w okresie tokowania pojawia się kilka białych piór za oczami[6].
- Ekologia
- Gniazduje w gęstych koloniach liczących od 50 do kilkudziesięciu tysięcy par[2]. Lęgi odbywają się na wyspach[7], na brzegach z równym poziomem piasku lub żwiru lub na łagodnie nachylonych wzgórzach wolnych od roślinności[2]. Gniazdo stanowi zagłębienie w podłożu lub kopczyk usypany z materiału podłoża[2], także wśród kamieni[7]. Może budować gniazda pod nasadzonymi drzewami, ale preferuje gniazdowanie na otwartej przestrzeni[2]. W lęgu zwykle 2–3 jaja[7]. Jego dieta składa się głównie z małych ławicowych ryb pelagicznych, nurkuje po nie na głębokość nawet powyżej 18 m[2].
- Status
- IUCN od 2000 roku uznaje kormorana arabskiego za gatunek narażony (VU, Vulnerable); wcześniej, od 1988 roku klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). W 2010 roku szacowano liczebność światowej populacji na około 220 tysięcy dorosłych osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy. Do zagrożeń dla gatunku należą m.in.: rozwój infrastruktury na wybrzeżach, wybieranie jaj i piskląt czy zanieczyszczenie środowiska morskiego przez wycieki olejowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phalacrocorax nigrogularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g Phalacrocorax nigrogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) – kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-10].
- ↑ a b c d Orta, J., Christie, D.A., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: Socotra Cormorant (Phalacrocorax nigrogularis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-03].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-10]. (ang.).
- ↑ Jerzy Lewczuk (tłum.): Wybrzeża morskie. Warszawa: Delta, 1997, seria: Encyklopedia dzikich zwierząt. ISBN 83-7175-105-2.
- ↑ a b c Sabir Bin Muzaffar, Robert Gubiani & Sonya Benjamin. Reproductive Performance of the Socotra Cormorant Phalacrocorax nigrogularis on Siniya Island, United Arab Emirates: Planted Trees Increase Hatching Success. „Waterbirds”. 35 (4), s. 626–630, 2012. JSTOR: 23326562. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).