Kosarzyn (województwo lubuskie)
52°03′35″N 14°45′46″E/52,059722 14,762778
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
69[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-620[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0909383 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 52°03′35″N 14°45′46″E/52,059722 14,762778[1]
| |
Kosarzyn (niem. Kuschern, łuż. Kóšaŕnja)[4] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin. Położona wśród lasów nad jeziorem Borek, około 500 m od ujścia Nysy Łużyckiej do Odry.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Po raz pierwszy wymieniona została w dokumentach z roku 1316 jako (niem. Cuscherin, a w 1432 jako Koscherin). Należała do klasztoru Neuzelle[5]. Ludność utrzymywała się przede wszystkim z żeglugi i rybołówstwa[6]. W 1818 roku we wsi były dwa młyny wodne i jeden wiatrowy[5]. Do wsi należał folwark Borack[6]. Saksończycy i Prusacy jeszcze przed 1815 rokiem odkryli żyzność tych ziem i wspólnie wybudowali wały przeciwpowodziowe nad Odrą uzyskując możliwość odzyskania ich pod uprawę (chronili również sporą ilość gruntu przed powodzią)[5]. Wybudowany został po 1933 roku jaz, a po wojnie przepompownia chroniące grunty przed zatapianiem podczas powodzi. Kosarzyn w 1939 roku wraz z folwarkiem oraz młynami zajmował obszar 647 hektarów, na których było 352 mieszkańców[5]. W latach 1945–1947 stacjonowała tu 35 strażnica WOP.
Znajdowała się tutaj od 28 maja do 12 czerwca 1945 roku strażnica ochrony granicy 32. Pułku Piechoty, a do 18 września 1945 roku granicę ochraniała 6. kompania piechoty 38. Pułku Piechoty. Komendantem był oficer 38. PP por. Władysław Janiszewski. W 1950 roku strażnica została rozformowana[7].
W rejonie Kosarzyna od 1991 roku nastąpiło intensywne wiercenie i wydobycie ropy naftowej. Wydobywano tutaj codziennie około 66 000 litrów ropy, którą cysternami samochodowymi przewożono do stacji kolejowej Wałowice[8].
13 września 2003 roku, po dwóch latach przygotowań postawiono przy ujściu Nysy Łużyckiej do Odry, naprzeciwko miejscowości Ratzdorf i Kosarzyn sześciometrowy krzyż drewniany. Krzyż ten symbolizuje miejsce spotkań ludzi z obu stron granicy, współpracę pomiędzy narodami we wspólnej Europie oraz upamiętnia klęskę powodzi z 1997 roku, która nawiedziła Ratzdorf. Na tablicy znajduje się napis „Ku pamięci wielu pokoleń niemieckich, które tu żyły i były szczęśliwe i z dobrymi życzeniami dla tych, którzy dziś znaleźli tu swój dom”[9].
Jezioro Borek
Jezioro Borek jest dzisiaj atrakcją wypoczynkowo–turystyczną oraz wędkarską. Jest to zbiornik rynnowy pochodzenia polodowcowego, który od południa posiada dopływy Strugę i Steklnik. Od północy połączone jest kanałem z Łomianką, lewobrzeżnym dopływem Odry. Powierzchnia lustra wody wynosi 63 ha, maksymalna głębokość 8 m, długość 1570 m, szerokość 640 m. Jezioro jest sukcesywnie zarybiane. Prowadziły tu działalność ośrodki wypoczynkowe: LZPS „Carina”, „ERG Nad Borkiem”, Wojskowy Ośrodek Wypoczynkowy (WDW). Dziś to ośrodki prywatne[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58800
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 516 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ a b c d Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 258
- ↑ a b Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 25
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 259
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 260
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 261
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 262
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.25
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 258-261. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Siedziba gminy: Gubin
| Miejscowości gminy |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
