Kostrzewa trzcinowa
.jpg)
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kostrzewa trzcinowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Festuca arundinacea Schreb. Spic. Fl. Lips.: 57 (1771) | |
Kostrzewa trzcinowa, k. trzcinowata (Festuca arundinacea Schreb. lub Lolium arundinaceum (Schreb.) Darbysh.) – gatunek z rodziny wiechlinowatych o problematycznej pozycji systematycznej – tradycyjnie zaliczany do rodzaju kostrzewa Festuca, ale bliżej spokrewniony z rodzajem życica Lolium[3][4]. Występuje w Europie (z wyjątkiem północnych jej krańców), w zachodniej i środkowej Azji oraz w północnej Afryce. Jako roślina introdukowana rozpowszechniona została na wszystkich kontynentach w strefach umiarkowanych obu półkul[4]. W Polsce jest na ogół często spotykany, rzadki na obszarach górskich, w województwie łódzkim i lubuskim[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- Pokrój
- Roślina o wysokości 0,7–1,2 metra, zbitokępowa, głęboko korzeniąca się. Wykształca wydłużone i skrócone pędy wegetatywne oraz grube i sztywne pędy kwiatostanowe.
- Liście
- Liczne, duże, ciemnozielone, lancetowate liście, wyraźnie unerwione z białym nerwem środkowym. Pochwa liściowa otwarta, występuje krótki języczek, a także omszone uszka.
- Kwiatostan
- Wiecha o długości dochodzącej do 20 cm, u góry lekko zwisła. Bezostne, zielonkawe, podłużne (od 8 do 12 mm długości) kłoski, posiadają od 4 do 8 kwiatków.
- Owoce
- Oplewiony ziarniak o długości do 8 mm i szerokości ok. 1,5 mm.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Wieloletnia, wiatropylna trawa. Wiosną rozwija się dość wcześnie, ale kwitnie dopiero w połowie czerwca. Jest bardzo odporna na niesprzyjające warunki klimatyczne. Występuje na różnych glebach, na siedliskach tak niezbyt suchych jak i okresowo podmokłych. Upodobała sobie mniej żyzne, zasolone i zdegradowane siedliska. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O/All. Agropyro-Rumicion crispi, Ass. Potentilllo-Festucetum[6].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Z racji niskich wymagań, stosowana jest na zdewastowane przez przemysł tereny. Wartość pastewna jest dość dobra w przypadku wczesnego zbioru, później odznacza się niezbyt dobrą strawnością[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
- ↑ Cheng Yajuan, Zhou Kai, Humphreys Mike W., Harper John A., Ma Xiao, Zhang Xinquan, Yan Haidong, Huang Linkai. Phylogenetic Relationships in the Festuca-Lolium Complex (Loliinae; Poaceae): New Insights from Chloroplast Sequences. „Frontiers in Ecology and Evolution”. 4, 2016. DOI: 10.3389/fevo.2016.00089.
- ↑ a b Lolium giganteum (L.) Darbysh., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-19].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 233, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.