Koszary Kantonistów
 nr rej. decyzja nr A-2/17 Wojewódzkiego Mazowieckiego Konserwatora Zabytków z 28 lipca 1973 r.
| |
 Koszary Kantonistów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
klasycystyczny |
| Architekt |
Jakub Kubicki lub Wilhelm Henryk Minter |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1826 |
| Ukończenie budowy |
1828 |
| Pierwszy właściciel |
Cesarstwo Rosyjskie |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′48,6″N 21°02′21,0″E/52,213500 21,039167
| |
Koszary Kantonistów[1], także Koszary Inwalidów[2] – budynek na terenie Łazienek Królewskich w Warszawie. Siedziba Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Budynek na planie wydłużonego prostokąta został wzniesiony w latach 1826–1828[3]. Projektantem był Jakub Kubicki lub Henryk Minter[3].
Jest to podpiwniczony budynek koszarowy o dwóch kondygnacjach i strychem użytkowym. Ma prosty, klasycystyczny wygląd.
Według Encyklopedii Orgelbranda kantonista to kandydat, przeznaczony do służby wojskowej, wybierany jako rekrut z pewnego okręgu czyli kantonu[4]. Znaczenie to odnosi się do zasad poboru do armii pruskiej wprowadzonych w 1733 przez Fryderyka I i obowiązujących do 1813.
Od 1 lipca 1983 w budynku mieści się Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 87.
- ↑ Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 181. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ a b Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 144. ISBN 83-7255-684-9.
- ↑ Warszawa 1900, tom VIII, s. 86