Koszatki
| Leithiinae | |||||
| Lydekker, 1896[1] | |||||
 Przedstawiciel podrodziny – żołędnica europejska (Eliomys quercinus) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Nadgromada | |||||
| Gromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
koszatki | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
†Leithia Lydekker, 1896 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Koszatki[14] (Leithiinae) – podrodzina ssaków z rodziny popielicowatych (Gliridae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[15][16].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[17][15][14]:
- Muscardinus Kaup, 1829 – orzesznica – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Muscardinus avellanarius (Linnaeus, 1758) – orzesznica leszczynowa
- Myomimus Ognev, 1924 – mysiogon
- Selevinia Belosludov & Bazhanov, 1939 – selewinka – jedynym przedstawicielem jest Selevinia betpakdalaensis Belosludov & Bazhanov, 1939 – selewinka pustynna
- Chaetocauda Wang Youzhi, 1985 – szczeciogon – jedynym przedstawicielem jest Chaetocauda sichuanensis Wang Youzhi, 1985 – szczeciogon reliktowy
- Dryomys O. Thomas, 1906 – koszatka
- Eliomys J.A. Wagner, 1840 – żołędnica
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Altomiramys Díaz Molina & López Martínez, 1979[18] – jedynym przedstawicielem był Altomiramys daamsi Díaz Molina & López Martínez, 1979
- Anthracoglis Engesser, 1983[19]
- Armantomys De Bruijn, 1966[20]
- Carbomys Mein & Adrover, 1982[21] – jedynym przedstawicielem był Carbomys sacaresi Mein & Adrover, 1982
- Dryomimus Kretzoi, 1959[22] – jedynym przedstawicielem był Dryomimus eliomyoides Kretzoi, 1959
- Eivissia Alcover & Agustí Ballester, 1985[23] – jedynym przedstawicielem był Eivissia canarreiensis (Alcover & Agustí, 1985)
- Gliruloides Wu Wenyu, Meng Jin, Ye Jie, Ni Xijun & Bi Shundong, 2016[24]
- Hypnomys Bate, 1919[25]
- Leithia Lydekker, 1896[1]
- Maltamys Zammit-Maempel & De Bruijn, 1982[26]
- Margaritamys Mein & Adrover, 1982[27]
- Miodyromys Kretzoi, 1943[28]
- Moissenetia Hugueney & Adrover, 1995[29]
- Nievella Daams, 1976[30] – jedynym przedstawicielem był Nievella mayri Daams, 1976
- Paraglirulus Engesser, 1972[31]
- Peridyromys Stehlin & Schaub, 1951[32]
- Plesiodyromys Werner, 1994[33] – jedynym przedstawicielem był Plesiodyromys toriformis Werner, 1994
- Plioselevinia Sulimski, 1962[34] – jedynym przedstawicielem był Plioselevinia gromovi Sulimski, 1962
- Praearmantomys De Bruijn, 1966[35] – jedynym przedstawicielem był Praearmantomys crusafonti De Bruijn, 1966
- Prodryomys Mayr, 1979[36]
- Pseudodryomys De Bruijn, 1966[37]
- Ramys García-Moreno & López Martínez, 1986[38]
- Reteliomys Malez & Rabeder, 1984[39] – jedynym przedstawicielem był Reteliomys podumcensis Malez & Rabeder, 1984
- Seorsumuscardinus De Bruijn, 1998[40] – jedynym przedstawicielem był Seorsumuscardinus alpinus De Bruijn, 1998
- Simplomys García-Paredes, 2009[41]
- Tempestia Van de Weerd, 1976[42]
- Tyrrhenoglis Engesser, 1976[43]
- Vasseuromys Baudelot & Bonis, 1966[44]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c R. Lydekker. On the Affinities of the so-called Extinct Giant Dormouse of Malta. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1895, s. 862, 1895. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 1. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1897, s. 446. (łac.).
- ↑ T.S. Palmer. The family name of the dormice. „Science”. New Series. 10, s. 413, 1899. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 859 (przypis), 1904. (ang.).
- ↑ Б.А. Белослюдов & В.С. Бажанов. Новый род и вид грызуна из Центрального Казахстана (СССР). „Ученые записки Казахстанского университета”. 1 (1), s. 83, 1938. (ros.).
- ↑ С.И. Огнев: Звери СССР и прилежащих стран (звери восточной Европы и северной Азии). T. 5: Грызуны (продолжение). Москва–Ленинград: Издательство Академии Наук СССР, 1947, s. 551. (ros.).
- ↑ H. de Bruijn. On the Pleistocene Gliridae (Mammalia, Rodentia) from Malta and Mallorca. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (4), s. 483, 1966. (ang.).
- ↑ R. Daams. The dental pattern of the dormice Dryomys, Myomimus, Microdyromys and Peridyromys. „Utrecht Micropaleontological Bulletins, Special Publication”. 3, s. 98, 1981. (ang.).
- ↑ Pavlinov i Rossolimo 1987 ↓, s. 144.
- ↑ Pavlinov i Rossolimo 1987 ↓, s. 145.
- ↑ J.H. Wahlert, S.L. Sawitzke & M.E. Holden. Cranial anatomy and relationships of dormice (Rodentia, Myoxidae). „American Museum novitates”. 3061, s. 26, 1993. (ang.).
- ↑ a b c McKenna i Bell 1997 ↓, s. 176.
- ↑ McKenna i Bell 1997 ↓, s. 178.
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 214–215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Leithiinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-29].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-21]. (ang.).
- ↑ M. Díaz Molina & N. López Martínez. El Terciario continental de la Depresion Intermedia (Cuenca). „Estudios Geológicos”. 35 (1–2), s. 158, 1979. (hiszp.).
- ↑ B. Engesser. Die jungtertiären Kleinsäuger des Gebietes der Maremma (Toskana, Italien). 1. Teil: Gliridae (Rodentia, Mammalia). „Eclogae geologicae Helvetiae”. 76 (3), s. 765, 1983. DOI: 10.5169/seals-165389. (niem.).
- ↑ de Bruijn 1966 ↓, s. 61.
- ↑ Mein i Adrover 1982 ↓, s. 455.
- ↑ M. Kretzoi. Insectivoren, Nagetiere und Lagomorphen der jungstpliozänen Fauna von Csarnóta im Villányer Gebirge (Südungarn). „Vertebrata Hungarica”. 1 (2), s. 240, 1959. (niem.).
- ↑ J.A. Alcover & J. Agustí Ballester. Eliomys (Eivissia) canarreiensis n. sgen., n. sp, nou glírid del Pleistocè de la Cova de Ca Na Reia (Pitiüses). „Endins”. 10–11, s. 52, 1985. (hiszp.).
- ↑ W.-y. Wu, J. Meng, J. Ye, X.-j. Ni & S.-d. Bi / 吴文裕, 孟津, 叶捷, 倪喜军 & 毕顺东. Restudy of the Late Oligocene dormice from northern Junggar Basin / 新疆准噶尔盆地北缘晚渐新世睡鼠再研究. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 54 (1), s. 37, 2016. (ang. • chiń.).
- ↑ D.M.A. Bate. On a new genus of extinct, muscardine rodent from the Balearic Islands. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1918 (3–4), s. 210, 1918. (ang.).
- ↑ G. Zammit-Maempel & H. de Bruijn. The Plio/Pleistocene Gliridae from the Mediterranean islands reconsidered. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 85 (1), s. 118, 1982. (ang.).
- ↑ Mein i Adrover 1982 ↓, s. 457.
- ↑ M. Kretzoi. Ein neuer Muscardinide aus dem ungarischen Miozän. „Földtani közlöny”. 73 (1), s. 272, 1943. (niem.).
- ↑ M. Hugueney & R. Adrover. Moissenetia paguerensis n. gen. n. sp. (Rodentia, Gliridae) de l'Oligocène des Baléares: première apparition du schéma dentaire Eliomys. „Comptes Rendus de l’Académie des Sciences de Paris”. Série II-a Sciences de la Terre et des Planètes. 321 (10), s. 921, 1995. (fr.).
- ↑ R. Daams. Miocene Rodents (Mammalia) from Cetina de Aragon (Prov. Zaragoza) and Bunol (Prov. Valencia), Spain. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 79 (3), s. 156, 1976. (ang.).
- ↑ B. Engesser. Die obermiozäne Säugetierfauna von Anwil (Baselland). „Tätigkeitsberichte der Naturforschenden Gesellschaft Baselland”. 28, s. 208, 1972. (niem.).
- ↑ H.G. Stehlin & S. Schaub. Die Trigonodontie der Simplicidentaten Nager. „Schweizerische Paläontologische Abhandlungen”. 67, s. 368, 1951. (niem.).
- ↑ J. Werner. Beiträge zur Biostratigraphie der Unteren Süßwassermolasse Süddeutschlands – Rodentia und Lagomorpha (Mammalia) aus den Fundstellen der Ulmer Gegend. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde”. Ser. B. 200, s. 123, 1994. (niem.).
- ↑ A. Sulimski. Two new rodents from Węże 1 (Poland). „Acta Palaeontologica Polonica”. 7 (3–4), s. 504, 1962. (ang.).
- ↑ de Bruijn 1966 ↓, s. 58.
- ↑ H. Mayr, Gebissmorphologische Untersuchungen an miozanen Gliriden (Mammalia, Rodentia) Suddeutschlands, [w:] Thesis, München: Ludwig-Maximilians-Universität München, 1979, s. 1–420 (niem.).
- ↑ de Bruijn 1966 ↓, s. 64.
- ↑ E. García-Moreno & N. López Martínez. Ramys, a new genus of Gliridae (Rodentia) from the Lower Vallesian of Spain. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 89 (4), s. 337, 341, 1986. (ang.).
- ↑ M. Malez & G. Rabeder. Neues Fundmaterial von Kleinsäugern aus der altpleistozänen Spaltenfüllung Podumci 1 in Norddalmatien (Kroatien, Jugoslawien). „Beiträge zur Paläontologie von Österreich”. 11, s. 452, 1984. (niem.).
- ↑ H. de Bruijn. Vertebrates from the Early Miocene lignite deposits of the opencast mine Oberdorf (Western Styrian Basin, Austria): 6. Rodentia 1 (Mammalia). „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 99A, s. 111, 1998. (niem.).
- ↑ I. García-Paredes, P. Peláez-Campomanes & M. de losá Álvarez-Sierra. Gliridae (Rodentia, Mammalia) with a simple dental pattern: a new genus and new species from the European Early and Middle Miocene. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 157 (3), s. 627, 2009. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2009.00527.x. (ang.).
- ↑ A. van de Weerd. Rodent faunas of the Mio-Pliocene continental sediments of the Teruel-Alfambra region, Spain. „Utrecht Micropaleontological Bulletins, Special Publication”. 2, s. 139, 1976. (ang.).
- ↑ B. Engesser. Tyrrhenoglis majori, ein neuer fossiler Gliride (Rodentia, Mammalia) aus SardinienTyrrhenoglis majori, ein neuer fossiler Gliride (Rodentia, Mammalia) aus Sardinien. „Eclogae geologicae Helvetiae”. 69 (3), s. 784, 1976. DOI: 10.5169/seals-164538. (niem.).
- ↑ S. Baudelot & L. de Bonis. Nouveaux Gliridés (Rodentia) de l’Aquitanien du Bassin d’Aquitaine. „Comptes Rendus Sommaires de la Société Géologique de France”. 9, s. 348, 1966. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae from the Calatayud area (Prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 58–78, 1966. (ang.).
- P. Mein & R. Adrover. Une faunule de mammifères insulaires dans le Miocène moyen de Majorque (Îles Baléares). „Geobios”. 15, s. 451–463, 1982. DOI: 10.1016/S0016-6995(82)80133-2. (fr.).
- И.Я. Павлинов & О.Л. Россолимо: Систематика млекопитающих СССР. Москва: Московский университет [МГУ] им. М.В. Ломоносова, 1987, s. 1–236. (ros.).
- M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 1–631. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).