Kozie Czuby
 Od lewej: Zamarła Turnia, Kozia Przełęcz, Kozie Czuby, Kozi Wierch. Poniżej Pusta Dolinka. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2264 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
18 czerwca 1904 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′07,35″N 20°01′37,69″E/49,218708 20,027136
| |
Kozie Czuby (niem. Gemsenbastei, słow. Kozie čuby, węg. Zerge-bástya[1]) – szczyt o trzech wierzchołkach (od zachodu na wschód kolejno: 2236[2] m, 2256[3] m, 2264 m[2]) w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w masywie Koziego Wierchu. Autorem nazwy Kozie Czuby jest ks. Walenty Gadowski[4]. Przez szczyt ten prowadzi najtrudniejszy tatrzański znakowany szlak turystyczny zwany Orlą Percią[5].
Kozie Czuby od Koziego Wierchu oddziela Kozia Przełęcz Wyżnia (2240 m), a od pobliskiej Zamarłej Turni wąska i głęboka Kozia Przełęcz (2137 m). Kozie Czuby opadają urwistymi ścianami o wysokości ok. 200 m w kierunku Dolinki Koziej i ok. 250 m w kierunku Dolinki Pustej. Przez ściany poprowadzonych jest kilka dróg wspinaczkowych, szczyt jest jednak mniej popularny niż sąsiednie Zamarła Turnia i Kozi Wierch[6].
Pierwsze odnotowane wejście:
- latem – ks. Walenty Gadowski, Klemens Bachleda i Jakub Gąsienica Wawrytko starszy, 18 czerwca 1904 r., a północną ścianą – Michał Beynarowicz w 1912 r.[7]
- zimą – Jerzy Lande, Jan Małachowski, Mariusz Zaruski, 26 marca 1913 r.[8]
Przejście przez Kozie Czuby ułatwiają zamontowane łańcuchy i klamry. Do 2012 r. miało tutaj miejsce 9 wypadków śmiertelnych[5].
Fragment Orlej Perci przebiegający przez Kozi Wierch i Kozie Czuby został zbudowany w 1904 r. i wykończony rok później[5].
-
Zejście z Kozich Czub. Widok z Koziego Wierchu -
Widok z Koziego Wierchu -
Kozie Czuby latem -
Kozie Czuby zimą
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– znakowana czerwono Orla Perć z przełęczy Zawrat na Krzyżne (na odcinku Zawrat – Kozi Wierch od lipca 2007 r. ruch odbywa się wyłącznie w kierunku wschodnim z Zawratu w stronę Koziego Wierchu).
- Czas przejścia z Zawratu na Kozi Wierch: 2:50 h, w przeciwnym kierunku przejście zabronione
- Czas przejścia z Koziego Wierchu na Krzyżne: 3:30 h, z powrotem 3:35 h[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Geoportal krajowy [online].
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b c Dariusz Dyląg, Orla Perć: przewodnik wysokogórski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, ISBN 83-89188-50-3.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Wycieczki członków Sekcyi turystycznej w r. 1912, „Taternik”, 7 (3), Kraków: Sekcya Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego, 1 lipca 1913, s. 53 [zarchiwizowane z adresu 2017-02-08].
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Zawrat – Żółta Turnia, t. 2, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.