Kozłów (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kozłów
wieś
Ilustracja
Główne skrzyżowanie w centrum miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Małogoszcz

Liczba ludności (2019)

817[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-366[3]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0249107[4]

Położenie na mapie gminy Małogoszcz
Mapa konturowa gminy Małogoszcz, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kozłów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kozłów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kozłów”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kozłów”
Ziemia50°49′35″N 20°09′39″E/50,826389 20,160833[1]

Kozłówwieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Małogoszcz[6][4].

Do 1870 r. istniała gmina Kozłów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Części miejscowości[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Kozłów[6][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0249113 Błonie część wsi
0249120 Doły przysiółek
0249142 Górajek kolonia
0249136 Grobla osada

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1540 r. dziedzicami Kozłowa byli Florian Zawisza i Jakub, synowcy Bernarda Kozłowskiego. Wdowa po Bernardzie Anna, w powtórnym małżeństwie Lasochowska ma na wsi oprawę posagu. Wieś ma 12 kmieci na półłankach, 7 półłanków było pustych, karczmę dającą 1 grzywnę, 3 zagrodników, 4 stawy, młyn, niewiele łąk, lasu i pasiek dwór i folwark oceniano jako dostateczny. Wycena na 450 grzywien. Kościół parafialny pw. Narodzenia N.P. Marii i św. Mikołaja, pochodzi zapewne z XIV w. Według Długosza, właścicielem wsi w wieku XIV był Zawisza herbu Róża (Długosz L.B. t.I s.594)[7] W roku 1442 pleban Wawrzyniec ma sprawę w Gnieźnie z dziedzicem Blizanowa o dziesięciny. Arcybiskup Jarosław ze Skotnik nadał dziesięciny z Kozłowa w 1347 roku prebendarzowi kościoła św. Jerzego na zamku w Krakowie. Po tym parafia należała do kolegiaty kurzelowskiej (Łaski t.I s.607). Obecny kościół drewniany wzniesiony został w r. 1515.[8]

W 1606 właścicielem Kozłowa był Andrzej Oleśnicki herbu Dębno, zięć Mikołaja Kozłowskiego, tenże sprzedaje w roku 1614 dobra kozłowskie Abrahamowi Białobrzeskiemu, który w 1619 roku oddaje Kozłów w ręce Krzysztofa Ujejskiego.
W roku 1644 posesorem był Piotr Tęgoborski, po nim zaś jego syn Jan. Z rąk Tegoborskich przechodzi Kozłów w początkach wieku XVIII do Olszowskich herbu Prus, po czym do Małachowskich herbu Nałęcz - właścicielem był Mikołaj Małachowski, wojewoda sieradzki w 1775, właściciel Końskich[9].

Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 były tu 34 budynki i 225 mieszkańców[7].

Spis powszechny ludności z roku 1921 wykazał w Kozłowie 107 domów oraz 710 mieszkańców[10].

Urodzeni w Kozłowie[edytuj | edytuj kod]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60779
  2. Strona gminy. Informacje ogólne. Liczba mieszkańców w dniu 31-12-2019
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 526 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Jednostki organizacyjne gminy Małogoszcz. Urząd Gminy Małogoszcz. [dostęp 2015-03-26].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. a b Kozłów (7), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 561.
  8. Kozłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 149.
  9. Borkiewicz i Linowski 1937 ↓, s. 65.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-03-26].
  11. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 7 [dostęp 2015-10-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]