Królewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królewicz (Konstanty Władysław Sobieski)

Królewicz, ż. królewna, mn. królewięta (łac. regius princeps – książę królewski) – tytuł arystokratyczny pochodzenia słowiańskiego, występujący w ustrojach monarchicznych Polski, Czech, Serbii, Czarnogóry oraz późniejszych Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Jugosławii. Był nadawany wszystkim dzieciom panującego króla pochodzącym z prawowitego małżeństwa z dniem ich chrztu bądź koronacji ojca i obowiązywały dozgonnie. Nie przysługiwały potomkom ze związków morganatycznych i pozamałżeńskich. Tytuły królewiąt były wyłącznie ceremonialne i nie wiązały się z nimi żadne nadania ziemskie bądź stanowiska w administracji państwowej. W okresie staropolskim królewiczem a. królewną nazywano również dzieci królów innych państw. Zwyczaj ten pozostał w literaturze ludowej, niekiedy także we współczesnym języku potocznym.

Odpowiednikiem królewicza w Hiszpanii i Portugalii był infant. Tytułami zbliżonymi do królewicza były: książę krwi królewskiej we Francji, wielki książę w Rosji i arcyksiążę w Austro-Węgrzech.

Polskie królewięta[edytuj | edytuj kod]

Polscy monarchowie posiadający dzieci i ich potomstwo:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław IV miał również syna Władysława Konstantyna, był to jednak syn nieślubny
  2. D. Żołądź-Strzelczyk, Dziecko w dawnej Polsce, s. 35, przyp. 31.
  3. A. Skrzypietz, Rozkwit i upadek rodu Sobieskich, ss. 69–72, 75–76, 88, 93–97.
  4. Licznemu nieślubnemu potomstwu Augusta II nie przysługiwały oficjalne tytuły i godności.
  5. J. Feldman: Stanisław Leszczyński, Wrocław 1948; przedr. fotooffsetowy Warszawa 1959.
  6. Jacek Staszewski, August III Sas, Wrocław 2010