Krążałek gładki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krążałek gładki
Lucilla singleyana
(Pilsbry, 1889)
Ilustracja
Muszle
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

płucodyszne

Rząd

trzonkooczne

Rodzina

Helicodiscidae

Rodzaj

Lucilla

Gatunek

krążałek gładki

Synonimy
  • Zonites singleyanus Pilsbry, 1889
  • Helicodiscus singleyanus (Pilsbry, 1890)

Krążałek gładki (Lucilla singleyana) – gatunek lądowego, ślepego ślimaka trzonkoocznego z rodziny Helicodiscidae, dawniej zaliczany do Endodontidae. Pochodzi prawdopodobnie z Ameryki Północnej. Współcześnie występuje również w Europie, przy czym czas jego pojawienia się na tym kontynencie nie jest znany. W drugiej połowie XX wieku został zawleczony do Nowej Zelandii[1].

W Europie po raz pierwszy odnotowano jego obecność w 1943 roku, w Holandii. Od tamtej pory rozprzestrzenił się po całym niemal kontynencie, od Anglii i Szwecji po Hiszpanię i Włochy, włącznie z wyspami śródziemnomorskimi[2]. Na terenie Polski został odnotowany najpierw w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu, później w Puszczykowie, a także na kilku stanowiskach w południowej części kraju[1]. Pomimo rozprzestrzeniania się w Europie, w Polsce nie jest uznawany za gatunek inwazyjny[3].

Jego obecność na stanowiskach naturalnych w Europie oraz w osadach wczesnoplejstoceńskich na Słowacji sugeruje, że pierwotny zasięg występowania mógł obejmować, oprócz Ameryki Północnej, również Europę, a gatunek ten jest reliktem z okresów międzylodowcowych[4]. Współczesna jego obecność na niektórych stanowiskach może być wynikiem wtórnej kolonizacji[1].

Muszla krążałka gładkiego jest mała (2–2,4 mm szerokości), spłaszczona, z 4 lub 4,5 wypukłymi skrętami, ostrym brzegiem otworu i gładką, błyszczącą powierzchnią, niemal przejrzysta[1]. Periostrakum jest bezbarwne, drobno i nieregularnie prążkowane[2]. Dołek osiowy jest szeroki, miseczkowaty, o szerokości bliskiej 1/3 szerokości muszli[2][1].

Krążałek gładki prowadzi podziemny tryb życia[4], żyje w głębszych warstwach gleby. Najczęściej spotykany jest w środowiskach synantropijnych (winnice, ogrody, szklarnie)[2][1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Ewa Stworzewicz: Helicodiscus singleyanus (Pilsbry, 1890). [w:] Księga gatunków obcych inwazyjnych w faunie Polski. Wyd. internetowe [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  2. a b c d F. Welter-Schultes: Species summary for Lucilla singleyana. [w:] AnimalBase. Early zoological literature [on-line]. AnimalBase Project Group, 2009. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).
  3. Lucilla singleyana Pilsbry, 1890. [w:] Gatunki Obce w Polsce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  4. a b Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 407. ISBN 978-83-88147-09-8.