Krążowniki lekkie typu De Zeven Provinciën

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krążowniki lekkie typu De Zeven Provinciën
Ilustracja
Krążownik „De Ruyter”
Kraj budowy

 Holandia

Użytkownicy

 Koninklijke Marine
 Marina de Guerra del Perú

Stocznia

Rotterdamsche Droogdok Maatschappij,
Wilton-Fijenoord

Wejście do służby

1953

Wycofanie

1973–1976 (Holandia)
1999-2017 (Peru)

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

9529 t (standardowa)
11 850 t (pełna)

Długość

187,3 m

Szerokość

17,3 m

Zanurzenie

6,7 m

Napęd

2 turbiny parowe z przekładniami, 2 śruby

Prędkość

32 węzły

Załoga

926

Uzbrojenie

4×2 armaty kalibru 152 mm,
8 armat przeciwlotniczych kalibru 57 mm,
8 armat przeciwlotniczych kalibru 40 mm

Krążowniki lekkie typu De Zeven Provinciën – typ dwóch holenderskich krążowników lekkich, służących w Królewskiej Holenderskiej Marynarce Wojennej w latach 1953–1973. Budowa okrętów, będących powiększoną wersją wcześniejszego typu De Ruyter rozpoczęła się w 1939 roku, lecz rok później została przerwana w wyniku niemieckiej inwazji na Holandię. Po II wojnie światowej prace nad krążownikami zostały wznowione, a jednostki ukończono w 1952 roku.

Obie jednostki pełniły funkcję okrętów flagowych grup zadaniowych holenderskiej marynarki wojennej w ramach działań NATO. W latach 1962–1964 jeden z okrętów – „De Zeven Provinciën” poddano przebudowie na krążownik przeciwlotniczy, która obejmowała m.in. instalację wyrzutni przeciwlotniczych pocisków rakietowych RIM-2 Terrier. W latach 1973–1976 okręty wycofano ze służby i sprzedano Marynarce Wojennej Peru. „Aguirre” (dawny „De Zeven Provinciën”) został zezłomowany w 1999 roku.

Drugi okręt typu, „Almirante Grau” (dawny „De Ruyter”), który przeszedł gruntowną modernizację w latach 1985–1988, a następnie otrzymał nowy zestaw uzbrojenia (w tym rakietowego) w latach 90., pływał pod banderą peruwiańską do 26 września 2017 roku jako ostatni krążownik z uzbrojeniem artyleryjskim w czynnej służbie na świecie[1][2].

Okręty[edytuj | edytuj kod]

  • „De Ruyter” (C801; do 1950 roku budowany jako „De Zeven Provinciën”; w 1973 roku sprzedany Peru jako „Almirante Grau”)[3]
  • „De Zeven Provinciën” (C802; początek budowy jako „Kijkduin”, w trakcie budowy nazwa zmieniana na „Eendracht” (1940), „De Ruyter” (1945) i „De Zeven Provinciën” (1950); w 1976 roku sprzedany Peru jako „Aguirre”)[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łukasz Golowanow: „Ostatni prawdziwy krążownik” Almirante Grau zakończył służbę. konflikty.pl, 29 września 2017. [dostęp 2017-09-29].
  2. Peter Watson: La Marina de Guerra de Perú desactiva su buque insignia. infodefensa.com, 29 września 2017. [dostęp 2017-09-29]. (hiszp.).
  3. Hr. Ms. De Ruyter – Geschiedenis. Koninklijke Marine. [dostęp 2011-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-04)]. (niderl.).
  4. Hr. Ms. De Zeven Provinciën – Geschiedenis. Koninklijke Marine. [dostęp 2011-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]