Krągłe Mokradło
| torfowisko | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°28′40,98″N 16°18′18,58″E/50,478050 16,305161
| |
Krągłe Mokradło – obumierające torfowisko w Sudetach Środkowych w Górach Stołowych w województwie dolnośląskim.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Położone jest na wysokości ok. 820-830 m n.p.m. na stoliwie Skalniak, na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych w środkowo-zachodniej części Gór Stołowych, między Błędnymi Skałami, po zachodniej stronie a Skalniakiem, po wschodniej stronie około 3,0 km na południowy zachód od Karłowa[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Krągłe Mokradło to niewielkie obszarowo obumierające torfowisko wysokie powstałe na mokradle ombrogenicznym ze zbiorowiskiem roślinności łąkowej i torfowiskowej[1]. Jest to typ torfowiska wysokiego nazywanego mszarem, które rozwijają się na obszarach bezodpływowych zasilanych przez wody opadowe, cechują się ubogą w gatunki roślinnością, której charakterystycznym składnikiem są mchy i torfowce, tworzące gęste darnie rosnące tu w różniących się warunkami wodnymi zespołach kępkowych i dolinkowych. Na torfowisku znajduje się flora i fauna obszarów torfowiskowych występująca w Górach Stołowych[1]. Obok pospolitych roślin torfowiskowych, jak wełnianka pochwowata, wełnianka wąskolistna, czy żurawina błotna, występuje bagno zwyczajne, turzyca nitkowata, turzyca skąpokwiatowa, modrzewnica północna, które w Polskiej czerwonej księdze roślin ujęte są jako rośliny zagrożone wyginięciem. Najbardziej zagrożonym gatunkiem spośród roślin naczyniowych na tym torfowisku jest sosna błotna.
Powstanie[edytuj | edytuj kod]
Torfowisko powstało w miejscu gromadzenia się wód opadowych na nieprzepuszczalnym podłożu, któremu sprzyjała budowa geologiczna i rzeźba terenu, dla której niezwykle charakterystyczna jest rozległa płaszczyzna zrównań z naturalnymi zagłębieniami terenu. Płaska wierzchowina górnego stopnia zrównania stoliwa Skalniaka uszczelniona zwietrzeliną drobnoziarnistych mułowców sprzyjała gromadzeniu się wód opadowych w zagłębieniach terenu i rozwojowi roślinności torfowiskowej oraz tworzeniu się torfu.
Wpływ człowieka[edytuj | edytuj kod]
W wyniku działalności człowieka na torfowisku wystąpiła duża populacja rozrastającego się świerka, która na przełomie XIX i XX wieku, po przeprowadzeniu melioracji i osuszeniu została sztucznie wprowadzona. W wyniku tych zabiegów torfowisko uległo zniszczeniu i degradacji – zaczęło zamierać, zmniejszając swoją powierzchnię, przez co utraciło cały szereg interesujących gatunków roślin. Naturalnie występującymi drzewami są jawor, grab, wiąz, buczyna; zajmują one niewielką powierzchnię w wyniku wcześniejszej złej gospodarki leśnej. Obecnie podejmowane są działania w kierunku odtworzenia pierwotnych warunków wodnych, w celu ratowania torfowiska i zwiększenia bioróżnorodności torfowiska.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 128. ISBN 83-7005-301-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7.
- Mapa turystyczna, Góry Stołowe, skala 1:30 000 Wyd. "Plan" Jelenia Góra. ISBN 83-88049-42-9.
- Zgorzelski M. (red.), Góry Stołowe, Dialog, Warszawa.