Kraina Karpacka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kraina Karpackajednostka podziału kraju stosowana w leśnictwie położona w południowej części kraju, gdzie znajduje się masyw górski Karpat wraz z Pogórzem Karpackim. Karpaty dzielą na dwie części: zachodnią i wschodnią. W skład Karpat Zachodnich wchodzi: Pogórze Karpackie, Beskidy Zachodnie, Podhale i Tatry. Karpaty Wschodnie obejmują Pogórze Przemyskie i część Bieszczadów.

Lesistość krainy wynosi ok. 33%.

Klimat krainy zalicza się do typu klimatu górskiego i podgórskiego z obfitymi, rocznymi opadami atmosferycznymi, wzrastającymi wraz z wysokością nad poziomem morza. Największe opady występują w Tatrach i wynoszą do 2000 mm rocznie. Najwięcej opadów jest latem, a najmniej zimą. Pokrywa śnieżna w Tatrach utrzymuje się nawet do 200 dni w roku.

Gleby w Krainie Karpackiej należą do gleb ubogich, pierwotnych o nie wykształconym profilu glebowym. W niższych położeniach górskich i dolinach występują gleby bielicowe i brunatne, a na utworach wapiennych występują rędziny. W bezodpływowych dolinach i kotlinach rzecznych występują również torfowiska.

W Krainie Karpackiej występują wszystkie górskie typ siedliskowe lasu, wyżynne warianty lasu mieszanego i lasu świeżego oraz fragmenty lasów nizinnych. Pośród siedlisk górskich najliczniej występuje: las mieszany górski – ok. 23%, las górski – ok. 70%.

Głównymi gatunkami drzew leśnych są: jodła – jej udział powierzchniowy to ok. 27%, buk – ok. 28% i świerk – ok. 34%, a na pogórzu miejscami spotyka się dąb i modrzew. W niższych położeniach, głównie na Pogórzu Karpackim występują drzewostany sosnowe z domieszką brzozy.

W obszarze Krainy Karpackiej znajdują się Tatrzański Park Narodowy, Babiogórski Park Narodowy, Pieniński Park Narodowy, Bieszczadzki Park Narodowy, Gorczański Park Narodowy, Magurski Park Narodowy.

Kraina Karpacka dzieli się na 8 dzielnic:

  1. Dzielnica Beskidu Śląskiego
  2. Dzielnica Beskidu Małego i Średniego
  3. Dzielnica Pogórza Karpackiego
  4. Dzielnica Beskidu Wysokiego
  5. Dzielnica Beskidu Sądeckiego i Gorców
  6. Dzielnica Beskidu Niskiego
  7. Dzielnica Bieszczadów
  8. Dzielnica Tatr

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leon Mroczkiewicz Podział Polski na krainy i dzielnice przyrodniczo-leśne,Prace IBL, nr 80, Warszawa 1952
  • Ryszard Zaręba – wydanie III zmienione Puszcze, bory i lasy Polski PWRiL 1986