Kropiwnica (gmina Mońki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kropiwnica
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

moniecki

Gmina

Mońki

Liczba ludności (2006)

163[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

19-100[4]

Tablice rejestracyjne

BMN

SIMC

0035560[5]

Położenie na mapie gminy Mońki
Mapa konturowa gminy Mońki, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kropiwnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kropiwnica”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kropiwnica”
Położenie na mapie powiatu monieckiego
Mapa konturowa powiatu monieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kropiwnica”
Ziemia53°24′09″N 22°54′40″E/53,402500 22,911111[1]

Kropiwnicawieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Starsze pokolenie mieszkańców Kropiwnicy w codziennych kontaktach sporadycznie posługuje się zanikającą gwarą języka białoruskiego, nazywaną przez nich językiem prostym. Stanowi to kuriozum, ze względu na fakt, iż mieszkańcy wsi nigdy nie wykształcili białoruskiej tożsamości narodowej i określają się jako Polacy. Z perspektywy dialektologicznej nazywani są oni mianem białoruskojęzycznych katolików bądź Białorusinami Sokólszczyzny[7][8][9]. Kropiwnica stanowi jedną z najdalej wysuniętych na zachód miejscowości na mapie białoruskiego kręgu językowego[10].

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Kalinówce Kościelnej[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62108
  2. Wieś Kropiwnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-10] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 621 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1980, s. 40. [dostęp 2015-12-27].
  8. Jadwiga Głuszowska-Babicka: Wschodniosłowiańskie cechy językowe w polskich nazwach terenowych. T. 12: Acta Albaruthenica. Katedra Białorutenistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 110. ISBN 1898-8091. [dostęp 2015-12-20].
  9. Dorota Wysocka. Białorusini Sokólszczyzny – gdzież są?. „Przegląd Prawosławny”. 3 (273), marzec 2008. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2015-12-27]. 
  10. Jan Maksymiuk, Zarys pisowni i gramatyki języka podlaskiego, [w:] Zarys pisowni i gramatyki języka podlaskiego, Praha: svoja.org, 2007, s. 1,2 [dostęp 2015-12-30].
  11. Opis parafii na stronie diecezji