Krucjata Billy’ego Grahama w Szkocji (1955)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Scotland Crusade (1955) – wielka kampania ewangelizacyjna Billy’ego Grahama, przeprowadzona wiosną 1955 w Glasgow. Rozpoczęła się 19 marca i trwała przez 6 tygodni. Łączna liczba słuchaczy wyniosła 2,5 miliona ludzi. Większość spotkań odbyła się w Kelvin Hall. Specjalne spotkania odbyły się w Clydebank oraz w Hampden Park. Jak oceniło wielu obserwatorów, krucjata wywołała religijne poruszenie w Szkocji i przełożyła się na rozwój szkockich kościołów[1]. Krucjata zaowocowała liczbą 50 tysięcy publicznych nawróceń.

Przygotowania[edytuj | edytuj kod]

W maju 1954 roku, podczas trwania londyńskiej krucjaty Grahama, na Generalnym Zgromadzeniu Kościoła Szkocji w Aberdeen zaproponowano zaproszenie Billy’ego Grahama[2].

Przed rozpoczęciem ewangelizacji w Glasgow zorganizowano 500 grup modlitewnych w Szkocji, a 500 innych w Anglii, Irlandii Północnej oraz Walii, które odbywały regularne spotkania z myślą o ewangelizacji w Glasgow. Przy pomocy środków masowego przekazu zwrócono się do chrześcijan na całym świecie o wsparcie modlitewne. Ponadto podczas trwania tej krucjaty 100–400 osób modliło się w zaimprowizowanej „górnej izbie”[3].

Przebieg krucjaty[edytuj | edytuj kod]

Spotkania odbywały się w Kelvin Hall

19 marca 1955 Graham przybył do Glasgow[4], spotkania odbywały się w Kelvin Hall[5]. Krucjata trwała 6 tygodni[6]. Jednorazowe spotkania odbyły się w Aberdeen i Inverness[7]. Łączna liczba słuchaczy szacowana jest na 2,5 miliona ludzi. 50 tysięcy ludzi zdecydowało się publicznie zadedykować swoje życie Chrystusowi[1]. Podczas trwania tej krucjaty w ponad 650 miejscach Anglii i Szkocji zgromadzeni byli ludzie, by słuchać przesłania z Kelvin Hall. Wraz z nimi audytorium Grahama liczyło 1,5 miliona słuchaczy[8].

Specjalne spotkanie odbyło się w Clydebank. Ostatnie spotkanie odbyło się w największym dostępnym w Glasgow obiekcie, stadionie piłkarskim Hampden Park, na którym zgromadziło się 90 tysięcy ludzi[1]. Spotkanie było transmitowane przez BBC-TV[9]. Grahama przemawiającego z Glasgow słuchało około 30 milionów ludzi w Wielkiej Brytanii. Żaden kaznodzieja w historii nie miał dotąd takiego audytorium[10]. Jedynie przy koronacji Elżbiety II liczba słuchaczy była większa. Program był oglądany przez królową oraz rodzinę królewską[11].

Zdaniem dziennikarza z „Reader’s Digest” Stanleya High najbardziej dramatyczne spotkanie miało miejsce nie podczas publicznych spotkań w Kelvin Hall, lecz na specjalnym spotkaniu zorganizowanym pod koniec krucjaty dla tysiąca duchownych reprezentujących wszelkie odmiany szkockiego protestantyzmu. Podczas tego spotkania wszyscy duchowni dokonali duchowej rededykacji dla Chrystusa[12].

Wraz z żoną Graham zaproszony został do Clarence House, gdzie spotkał się z królową Elżbietą oraz księżniczką Małgorzatą[13]. Spotkał się też z Anthony Eden, przyszłym premierem[14].

Po zakończeniu krucjaty w Glasgow Graham przeprowadził ośmiodniową krucjatę w Londynie na stadionie Wembley, następnie udał się w podróż po Europie zachodniej: Niemcy, Norwegia, Szwecja, Dania, Holandia, Francja[15].

30 marca w pobliżu Glasgow zagrał w golfa[16].

Oceny[edytuj | edytuj kod]

Jeden z dziennikarzy magazynu Kościoła Szkocji „Life and Work” napisał, że sam Duch Boży przemawia przez Grahama[17]. 16 maja „Newsweek” ocenił, że Graham udowodnił, iż posiada przesłanie, którego chcą słuchać ludzie z niemal każdego kraju[8].

Ewangelista Tom Rees porównując z krucjatą przeprowadzoną w Londynie (1954) ocenił: "Londyn przełamał lody; Glasgow płynął w ciepłych strumieniach"[7].

Graham wrócił do Szkocji w 1961 i 1991 roku[1].

Rezultat[edytuj | edytuj kod]

Po krucjacie nastąpił w Szkocji rozkwit kościołów[9]. Jeszcze w roku 1960 frekwencja w szkockich kościołach była o 50% wyższa niż w roku 1954. Religia stała się jednym z najczęstszych tematów rozmów[1]. W latach 1954-1955 w Szkocji wzrosła sprzedaż Biblii, co było również następstwem przeprowadzonej rok wcześniej krucjaty londyńskiej[18].

Tom Allan nazwał ją największą kampanią ewangelizacyjną w historii Szkocji[19].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Inne wielkie kampanie Grahama

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Gayle Ritchie, Preacher’s crusade after Glasgow was branded most unholy place in UK, Daily Record Apr 24 2010.
  2. ↑ Pollock 1966, s. 186.
  3. ↑ Stanley High: Billy Graham The Personal Story Of The Man His Message And His Mission. New York: McGraw-Hill Book Company, 1956, s. 43.
  4. ↑ Pollock 1966, s. 188.
  5. ↑ Pollock 1966, s. 189.
  6. ↑ Sandra Donovan: Billy Graham. Twenty-First Century Books, 2006, s. 62. ISBN 978-0-8225-5953-5.
  7. ↑ a b Billy Graham: Taki, jaki jestem. s. 296.
  8. ↑ a b Bread of Life, June, 1955, s. 11.
  9. ↑ a b Stewart Lamont, Modern Times: 1950s to The Present Day The Glasgow Story.
  10. ↑ High 1956, s. 42.
  11. ↑ Bill Humble, Billy Graham’s New York „Crusade”, Truth Magazine August 1957.
  12. ↑ High 1956, s. 219–220.
  13. ↑ Stanley High: Billy Graham The Personal Story Of The Man His Message And His Mission. New York: McGraw-Hill Book Company, 1956, s. 28.
  14. ↑ Pollock 1966, s. 198.
  15. ↑ Billy Graham: Taki, jaki jestem. s. 297-298.
  16. ↑ Richard Grigonis: 12 Images of Billy Graham's Passion for Golf. Newsmax Media, Friday, 03 Jan 2014.
  17. ↑ Stanley High: Billy Graham The Personal Story Of The Man His Message And His Mission. 1956, s. 31.
  18. ↑ Ian M. Randal. Conservative Constructionist: The Early Influence of Billy Graham In Britain. „EQ”. 67:4, s. 328, 1995. 
  19. ↑ Hiqhet 1959, s. 102.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krucjata_Billy’ego_Grahama_w_Szkocji_(1955)&oldid=73151669”