Kryzys (zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kryzys
Pochodzenie

Warszawa
 Polska

Gatunek

Post-punk
Punk rock
Reggae
Dub
Punk jazz
Nowa fala

Aktywność

19791981
2006
od 2008

Wydawnictwo

Blitzkrieg Records
Polton
Gold Rock
W moich oczach

Powiązania

The Boors
Deuter
Deadlock
Brygada Kryzys

Skład
Maciej Góralski
Aleksander Korecki
Martyna Załoga
Andrzej Kasprzyk
Grzegorz Rytka
Byli członkowie
Robert Brylewski
Kamil Stoor
Mirek Szatkowski
Marek Iwańczuk
Irek Wereński
Piotr Mrowiński
Tomasz Świtalski
Współpracownicy
Dariusz Kotuszewski
Małgorzata „Pyza”

Kryzys – jeden z pierwszych polskich zespołów punkrockowych, działający w latach 1979–1981 i reaktywowany w 2006.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki grupy sięgają 1978, kiedy w Warszawie powstał zespół The Boors założony przez wokalistę/gitarzystę Roberta Brylewskiego, gitarzystę Piotra „Mrówę” Mrowińskiego, basistę Marka Iwańczuka oraz perkusistę Kamila Stoora[1]. Od wiosny 1979 muzycy zaczęli występować pod nazwą Kryzys[2]. Od 13 stycznia 1980 r. na perkusji grał student Polonistyki UW, poeta i autor wszystkich tekstów Kryzysu, Maciej „Magura” Góralski[3]. W 1980 muzycy wzięli udział w I Ogólnopolskim Przeglądzie Nowej Fali w Kołobrzegu, a później zagrali dwie trasy: po Śląsku (jedenaście koncertów) i po Pomorzu (dziewięć koncertów). W tym czasie Iwańczuka zastąpił Ireneusz Wereński, z którym Kryzys dokonał siedmiu unikatowych nagrań studyjnych w Toruniu (włączonych po latach w skład płyty 78–81) – przy udziale wokalisty Mirka „Szymona” Szatkowskiego[1].

Wiosną 1981 we Francji ukazał się nakładem wytwórni Blitzkrieg Records (Barclay) album Kryzys[4] w skład którego weszły nagrania dokonane rok wcześniej na koncercie w Domu Kultury w Ursusie oraz na próbie w warszawskim klubie Amplitron[5] (jeszcze bez Wereńskiego – w nagraniach gościnnie wzięli udział basista Dariusz „Magik” Kotuszewski (Atak; później Deuter) oraz grająca na klawiszach „Pyza” z zespołu Tilt[6]). Latem tego samego roku zespół wystąpił na festiwalu w Opolu, a także na sopockim Pop Session.

Kryzys wylansował kilka przebojów m.in. anty reżimowa Telewizja, Dolina Lalek, Wojny Gwiezdne, Małe Psy, Co chcesz itd. Kryzys stał się pierwszym polskim zespołem nowej fali, który zdobył lokalną i europejska popularność i recepcję. Kryzys rozpadł się jesienią 1981 z powodu wypalenia psycho-fizycznego muzyków.

W 1994 nakładem wytwórni Gold Rock ukazał się album 78–81 – zawierający najbardziej znane utwory zespołu pochodzące z różnego okresu działalności zespołu[1].

W latach 20032006 ukazały się dwa tribute albumy Dolina Lalek: Tribute to Kryzys vol. 1 oraz Dolina Lalek: Tribute to Kryzys vol. 2 na których piosenki Kryzysu w swoich wersjach przedstawiły 44 polskie grupy ze wszystkich niemal styli muzycznych z wyjątkiem metalu, n.p.: Dezerter, Pidżama Porno, T.Love czy Farben Lehre. Wydanie obu tych albumów skłoniło muzyków Kryzysu do reaktywacji zespołu. Brylewski (wokal, gitara), Góralski (perkusja), Katuszewski (gitara), Iwańczuk (gitara basowa), Świtalski (saksofon) wystąpili jednorazowo na koncercie w warszawskim klubie CDQ 15 marca 2006. Latem 2008 grupa wystąpiła również na festiwalu w Jarocinie. W 2009 muzycy występowali w składzie: Brylewski (wokal, gitara), Góralski (perkusja), Aleksander Korecki (saksofon), Martyna Załoga (gitara basowa), Andrzej „LAL” Kasprzyk (gitara)[7]. Wiosną 2010 nagrali album Kryzys komunizmu, który ukazał się w maju.

3 czerwca 2018 w warszawskim szpitalu zmarł Robert Brylewski.

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Współpracownicy[edytuj | edytuj kod]

  • Dariusz „Magik” Kotuszewski – gitara basowa (1980), gitara (2006)
  • Małgosia „Pyza” – pianino (1980)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Kompilacje różnych wykonawców[edytuj | edytuj kod]

  • Fala (1985) – utwór „Mam dość”

Różni wykonawcy: Tribute to Kryzys[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Leszek Gnoiński, Encyklopedia polskiego rocka, Jan Skaradziński, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 254, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. Polski punk 1978-1982, Ania Dąbrowska-Lyons, wydawnictwo ADA, 1999, ISBN 83-911162-8-X.
  3. Non-Stop nr 11/194/XVII (11/88), Obladi-oblada, Stefan Mikes Mikulski.
  4. Magazyn Muzyczny – Jazz lipiec 1981.
  5. Pawel Gzyl: Dzieci Kryzysu – wywiad z Robertem Brylewskim. „W matni”. [dostęp 2010-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 stycznia 2015)]. (pol.).
  6. Kryzys – Kryzys Blitzkrieg Records (1981).
  7. Andrzej Sroka: Mentalnie przygotowany na powrót Kryzysu – rozmowa z Robertem Brylewskim. „muzyka.onet.pl”, 2009-02-27. [dostęp 2010-02-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]