Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

17 maja 1989

Wycofano

8 maja 1999
(ust. z 16.10.1992)

Wielkość

42 × 42 mm

Kruszec

srebrzony, oksydowany

Wydano

ponad 18 tys.

Powyżej

Krzyż Partyzancki

Poniżej

Krzyż Bitwy pod Lenino

Projektant

Edward Gorol

Krzyż Czynu Bojowego PSZnZ z dwoma okuciami

Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie – polskie odznaczenie wojskowe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie ustanowiono ustawą z 17 maja 1989 jako wyraz uznania, szacunku i pamięci dla czynu zbrojnego żołnierzy, lotników i marynarzy Polskich Sił Zbrojnych, z okazji 45. rocznicy bitew przez nich stoczonych[1].

Krzyż nadawany był uczestnikom działań bojowych prowadzonych przez Polskie Siły Zbrojne podczas II wojny światowej w latach 1939–1945. Krzyż nadawał Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (do lipca 1989 – Rada Państwa)[2] na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Zagranicznych lub Zarządu Głównego ZBoWiD[3]. Krzyż można było nadawać obywatelom polskim oraz obywatelom innych państw, także pośmiertnie[1].

Z dniem 8 maja 1999 nadawanie Krzyża uznano za zakończone (ustawą z 16 października 1992)[4].

Opis odznaki[edytuj | edytuj kod]

Odznaką Krzyża jest stylizowany krzyż maltański o wymiarach 42 × 42 mm srebrzony, oksydowany. Na awersie w części środkowej umieszczony jest orzeł Sił Zbrojnych, na rewersie znajduje się napis: POLSKIE SIŁY ZBROJNE NA ZACHODZIE 1939–1945.

Krzyż nosi się na wstążce szerokości 42 mm z pionowym paskiem biało-amarantowym szerokości 12 mm pośrodku i pionowymi paskami niebieskim, czarnym i zielonym szerokości 5 mm po obu stronach paska środkowego.

Na wstążce Krzyża mogą być noszone okucia wykonane z metalu szerokości 5 mm z nazwami bitew, w których odznaczony brał udział:

Do 1992 roku Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie nosiło się w kolejności po Krzyżu Partyzanckim, od 1992 roku – po obecnie obowiązujących odznaczeniach państwowych.

Projektantem odznaki był rzeźbiarz i medalier Edward Gorol, a odznaki i listewki wykonała Mennica Państwowa[2].

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

W kolejnych latach:

  • 1989 – 41 osób
  • 1990 – 8753 osoby,
  • 1991 – 2141 osób,
  • 1992 – 1700 osób,
  • 1993 – 1018 osób,
  • 1994 – 751 osoby,
  • 1995 – 1583 osoby,
  • 1996 – 731 osób,
  • 1997 – 264 osoby,
  • 1998 – 627 osób,
  • 1999 – 424 osoby,

razem – 18 033 osoby[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o ustanowieniu Krzyża Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 161)
  2. a b c Stefan Oberleitner: Ordery, odznaczenia i odznaki III Rzeczypospolitej Polskiej 1990-1999. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, s. 53-54. ISBN 83-7174-726-8.
  3. Uchwała Rady Państwa z dnia 9 czerwca 1989 r. w sprawie szczegółowego trybu przedstawiania wniosków o nadanie Krzyża Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz sposobu jego noszenia. (M.P. z 1989 r. nr 20, poz. 133)
  4. Ustawa z dnia 16 października 1992 r. Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz.U. z 1992 r. nr 90, poz. 451)