Krzysztof Augustin
 Krzysztof Augustin (2013) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1950 |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Strona internetowa | |
Krzysztof Marek Augustin (ur. 20 grudnia 1950 w Warszawie[1]) – polski artysta malarz, grafik i rysownik[2]. Zajmował się również doradztwem w zakresie strategicznego kształtowania obrazu publicznego osób, firm i instytucji[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1968)[4][5]. W latach 1971–1976 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[6] (dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Tchórzewskiego, 1976)[2]. W latach 70. XX wieku pracował jako ilustrator książek, w tym młodzieżowych (m.in. Krystyny Boglar[7], Edmunda Niziurskiego[8], Janiny Wieczerskiej[9] i Zofii Woźnickiej[10]) oraz tomików poezji (Cicho, ciszej Krzysztofa Zuchory, 1978)[11]. W tym okresie był rozpracowywany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL; w latach 1973–1975 miał zastrzeżone wyjazdy zagraniczne[1].
Od 1979 do 1984, po wyjeździe do Meksyku, nauczyciel akademicki na Wydziale Sztuk Pięknych Universidad Veracruzana w Veracruz, gdzie prowadził zajęcia z grafiki i historii sztuki[2]. W latach 1987–1994 związany z Galería de Arte Mexicano (GAM) w mieście Meksyk[2]. W latach 1994–1995 przebywał w Berlinie jako artysta rezydent w Domu Sztuki Tacheles[2]. W latach 1998–2006 prowadził autorskie zajęcia fakultatywne dla studentów IV roku na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie pod nazwą „Warsztaty kreacji”[2]. W 2005 ukazał się zbiór opowiadań Huśtawka Agaty Miklaszewskiej, zawierający reprodukcje obrazów Krzysztofa Augustina, opublikowany przez Wydawnictwo Czarne[12].
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków[13]. Pod koniec lat 90. XX wieku równolegle z pracą artystyczną zaczął prowadzić działalność jako specjalista od wizerunku osób publicznych, ludzi biznesu, estrady i polityki[14]. Założył firmę Augustin Personal Image Consultants[14], zajmującą się doradztwem w zakresie strategicznego kształtowania obrazu publicznego osób, firm i instytucji[3][15]. W kwietniu 1999 został doradcą premiera Jerzego Buzka ds. komunikacji społecznej[14]. Latem 2011 pełnił przez dwa miesiące funkcję wysłannika polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Madrycie[16], a w listopadzie 2012 został nominowany na stanowisko pełnomocnika ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego ds. estetyki wnętrz budynków MSZ[17]. Pracując na tym stanowisku, przeprowadził projekty w kilkunastu placówkach resortu[18]. W 2014 jako pełnomocnik ministra miał w MSZ rangę starszego radcy[19].
Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]
Współpracował z Fundacją Awangarda, założoną w 2004[20], uczestnicząc wraz z innymi zawodowymi artystami (m.in. Edward Dwurnik, Piotr Młodożeniec, Leon Tarasewicz) w plenerach malarskich z udziałem artystów z niepełnosprawnością intelektualną w celu promocji ich twórczości[21], a także wystawiając swoje prace na aukcjach charytatywnych Fundacji[22].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Zawarł związek małżeński z Evelią Maitret[13]. Mają trzech synów i córkę[13].
Wystawy[edytuj | edytuj kod]
Wybrane wystawy indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- 1977 – Galeria KMPiK, Ściana Wschodnia, Warszawa[23]
- 1978 – Galeria Sztuki Współczesnej, Rynek Starego Miasta, Warszawa[24]
- 1980 – Galeria El Agora, Jalapa, Meksyk[23]
- 1981 – „Exposición de un egoísmo”, wystawa w Muzeum Sztuki Współczesnej Carillo Gil, Mexico D.F., Meksyk[25]
- 1981 – Galeria Teatru Stanowego, Jalapa, Meksyk[23]
- 1982 – Pinakoteka Uniwersytetu Stanowego w Puebla, Meksyk[23]
- 1983 – Galeria KIN, Mexico D.F., Meksyk[23]
- 1984 – Galeria Zapiecek, Warszawa[23]
- 1987, 1990, 1992 – Galería de Arte Mexicano (GAM), Mexico D.F., Meksyk – wystawy „Sueños sobre escenas de caza” (1987)[26], „Augustin” (1990)[27] oraz „The Light Around the Body” (1992)[28]
- 1990 – Ramon Alva de Canal Gallery, Jalapa, Meksyk[29]
- 1994 – Galeria Casa Lamm, Mexico D.F., Meksyk[29]
- 1994/1995 – Dom Sztuki Tacheles, artysta rezydujący, Berlin – wystawa podsumowująca sponsorowana przez Senat miasta Berlina[29]
- 2003 – „Obrazy 2001–2003”, wystawa w Galerii Art New Media, Warszawa[30][31]
- 2005 – „Pintura”, wystawa w Muzeum Narodowym w Warszawie – Oddział w Pałacu Królikarnia[32]
- 2008 – Galeria Klimy Bocheńskiej w Warszawie, wystawa indywidualna obrazów i rysunków[33]
Wybrane wystawy zbiorowe[edytuj | edytuj kod]
- 1976 – Festiwal Sztuk Plastycznych, Gdańsk[23]
- 1977 – Grafika Polska, Rzym[23]
- 1977 – Grafika Roku, BWA, Kraków; Galeria Zachęta, Warszawa (wyróżnienie)[29]
- 1978 – VIII Biennale Grafiki, Galeria Zachęta, Warszawa[29]
- 1978 – III Europejskie Biennale Grafiki, Miluza, Francja[23]
- 1978 – Grafika Polska, Berlin Zachodni[23]
- 1978 – VII Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa[23]
- 1979 – Ogólnopolski Konkurs Malarski na Obraz im. Jana Spychalskiego, Poznań[23]
- 1980 – Galeria Misrachi, Mexico D.F., Meksyk[23]
- 1985 – Muzeum Sztuki Współczesnej, Mexico D.F., Meksyk[29]
- 1991 – „Jesteśmy”, wystawa artystów polskich tworzących za granicą, Galeria Zachęta, Warszawa[23]
- 1997 – „15 Współczesnych Artystów Meksykańskich”, Madryt, Paryż, Frankfurt[29]
- 2009 – „Dobra sztuka w dobrej cenie”, wystawa w Galerii Schody, Warszawa[34]
- 2012 – „Raz”, wystawa w Hali Komin 73, Soho Factory, Warszawa[35]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Krzysztof Marek Augustin. Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ a b c d e f Krzysztof Augustin. artinfo.pl. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ a b Krzysztof Augustin: Media w polityce. opoka.org.pl. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1968. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ Krzysztof Augustin. facebook.com. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ Wojciech Włodarczyk. Artysta nowoczesny jako t.w.. „Miejsce”. 5/8, s. 106, 2015. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie. ISSN 2956-4158. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Krystyna Boglar: Semafory. Krzysztof Augustin (ilust.). Warszawa: Horyzonty, 1975, s. 1–44. OCLC 830492497.
- ↑ Edmund Niziurski: Ta zdradziecka Julita Wynos. Krzysztof Augustin (ilust.). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1978, s. 1–62. OCLC 804279506.
- ↑ Janina Wieczerska: Bywa i zła pogoda. Krzysztof Augustin (ilust.). Warszawa: Horyzonty, 1976, s. 1–44. OCLC 831106891.
- ↑ Zofia Woźnicka: Skalista kraina Katalonii. Krzysztof Augustin (oprac. graf.). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1980, s. 1–322. ISBN 83-203-0001-0.
- ↑ Krzysztof Zuchora: Cicho, ciszej. Krzysztof Augustin (ilust.). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1978, s. 1–111. OCLC 804389180.
- ↑ Agata Miklaszewska: Huśtawka. Krzysztof Augustin (ilust.). Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2005, s. 1–109. ISBN 83-89755-33-5.
- ↑ a b c Krzysztof Augustin. prabook.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
- ↑ a b c Małgorzata Subotić: Malowanie ludzi władzy. rp.pl, 19 lipca 1999. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ Krzysztof Augustin: Burza na horyzoncie, czyli jak zarządzać kryzysem medialnym. opoka.org.pl. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Joanna Derkaczew: Polska dymisja w Madrycie. wyborcza.pl, 23 listopada 2011. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Pełnomocnicy ministra spraw zagranicznych. orka2.sejm.gov.pl. [dostęp 2020-07-12].
- ↑ Wiktor Ferfecki: Na kłopoty najlepszy pełnomocnik. rp.pl, 8 lutego 2014. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Wykład Krzysztofa Augustina „W poszukiwaniu nowego ładu”. „Bydgoski Informator Kulturalny”. Nr 3 (448), Rok XL, s. 56, 2014. Bydgoszcz: Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy. ISSN 1232-4450. [dostęp 2023-12-26].
- ↑ Budujemy na zielono – Fundacja Awangarda. artinfo.pl. [dostęp 2023-12-26].
- ↑ Luksusowa moda i niezwykła sztuka. udziewczyn.pl, 30 lipca 2011. [dostęp 2023-12-26].
- ↑ Anna Godziuk: Awangarda Take 2 – aukcja w Hotelu Europejskim. niepelnosprawni.pl, 23 września 2009. [dostęp 2023-12-26].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Jesteśmy: wystawa artystów polskich tworzących za granicą, wrzesień – październik 1991. Warszawa, Galeria Zachęta (katalog wystawy). Warszawa: Wydawnictwo Galerii Zachęta, 1991, s. 221. OCLC 830055876.
- ↑ Artyści. galeriapromocyjna.sdk.pl. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Exposición de un egoísmo. museodeartecarrillogil.com. [dostęp 2023-12-25]. (hiszp.).
- ↑ Krzysztof Augustin: Sueños sobre escenas de caza. México, D.F.: Galería de Arte Mexicano, 1987, s. 1–8. OCLC 80433006.
- ↑ Krzysztof Augustin: Augustin. México, D.F.: Galería de Arte Mexicano, 1990, s. bez numeracji. OCLC 235589814.
- ↑ Krzysztof Augustin: The Light Around the Body. México, D.F.: Galería de Arte Mexicano, 1992, s. 1–20. OCLC 83759717.
- ↑ a b c d e f g Augustin Krzysztof. artelista.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Augustin: Obrazy 2001–2003. Warszawa: Galeria Art New Media, 2003, s. 1–16. OCLC 749323228.
- ↑ Krzysztof Augustin – malarstwo w Art New Media. artinfo.pl, 2003. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ „Pintura” – wystawa malarstwa Krzysztofa Augustina. sztuka.net, 2005. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ Krzysztof Augustin – Kolor i forma. artinfo.pl, 2008. [dostęp 2023-12-24].
- ↑ Kupmy dzieło. polskieradio.pl, 2 lutego 2009. [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Zaproszenie na wernisaż wystawy „Raz” – Elżbieta Radziwiłł, Krzysztof Augustin, Michał Zaborowski. Warszawa: 2012, s. 1–2. OCLC 891300735.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie internetowej artysty (pol. • ang.)
- Absolwenci VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie
- Absolwenci Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
- Artyści związani z Warszawą
- Członkowie Związku Polskich Artystów Plastyków
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ludzie związani z Meksykiem (miastem)
- Ludzie związani z Veracruz (Veracruz)
- Meksykańscy malarze
- Meksykańscy pedagodzy
- Ofiary represji w Polsce Ludowej
- Polscy graficy
- Polscy ilustratorzy
- Polscy malarze współcześni
- Polscy pedagodzy
- Polscy przedsiębiorcy XXI wieku
- Polscy rysownicy
- Polscy spin doktorzy
- Urodzeni w 1950
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (III Rzeczpospolita)
- Wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
- Wykładowcy uczelni w Meksyku