Krzysztof Kozłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Kozłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1931
Przybysławice

Data i miejsce śmierci

26 marca 2013
Kraków

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 6 lipca 1990
do 12 stycznia 1991

Przynależność polityczna

Komitet Obywatelski „Solidarność”

Poprzednik

Czesław Kiszczak

Następca

Henryk Majewski

Szef Urzędu Ochrony Państwa
Okres

od 11 maja 1990
do 31 lipca 1990

Następca

Andrzej Milczanowski

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Krzysztof Jan Kozłowski (ur. 18 sierpnia 1931 w Przybysławicach, zm. 26 marca 2013 w Krakowie[1]) – polski dziennikarz, filozof, minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Krzysztofa Kozłowskiego na cmentarzu Salwatorskim

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie[2]. Od 1950 do 1956 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[3]. Był wykładowcą nauk politycznych na KUL, obronił doktorat w zakresie filozofii[4]. Związany ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, od 1965 do 2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego, a także prezesa Fundacji „Tygodnika Powszechnego” (zrezygnował po zmianach personalno-redakcyjnych w piśmie na początku 2008)[5].

Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[6]. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu[3]. Wchodził w skład zespołu ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).

W latach 1989–2001 sprawował mandat senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II, III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001[7], po czym zrezygnował z bieżącej działalności politycznej. W 2008 wszedł w skład nowo powołanej rady konsultacyjnej przy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego[8].

Był autorem opracowania pt. Drogi do niepodległości (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 1979, seria Teksty z „Tygodnika Powszechnego”) – wyboru artykułów historyczno-politycznych zamieszczonych w „Tygodniku Powszechnym” w przeciągu 33 lat, autorstwa m.in. Stefana Kieniewicza, Andrzeja Micewskiego, Henryka Wereszyckiego i Stanisława Kutrzeby. W 1991 ukazała się książka Gliniarz z „Tygodnika”. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim, autorstwa Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki (Oficyna Wydawnicza BGW 1991, ISBN 83-70-6616-6-1). W 2009 wydano książkę Historia z konsekwencjami – wywiad rzekę, opracowany przez Michała Komara (Świat Książki, ISBN 978-83-247-1323-3). Rozmowę m.in. z nim, poświęconą Jerzemu Turowiczowi i „Tygodnikowi Powszechnemu”, opublikowała w 2012 Joanna Podsadecka[9].

Zmarł 26 marca 2013 w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Został pochowany 5 kwietnia na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[10][11] (sektor Gamma/1/1)[12]. W tym samym roku na dziedzińcu przed gmachem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie odsłonięto jego popiersie[13].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wnuk Stanisława Postępskiego[14] i Stefana Kozłowskiego, syn Tomasza Kozłowskiego i Jadwigi z domu Postępskiej, brat Stefana Kozłowskiego.

Był żonaty z Alicją, miał córkę[4].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Kozłowski nie żyje. wyborcza.pl, 26 marca 2013. [dostęp 2013-03-26].
  2. Zmarł senator Krzysztof Kozłowski. radiokrakow.pl, 26 marca 2013. [dostęp 2015-01-13].
  3. a b Krzysztof Kozłowski. gazeta.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2013-03-26].
  4. a b Biogram na stronie Senatu (IV kadencja). [dostęp 2023-05-10].
  5. Hennelowa i Kozłowski odchodzą z „Tygodnika Powszechnego”. dziennik.pl, 15 stycznia 2008. [dostęp 2013-03-26].
  6. Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  7. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2023-05-10].
  8. Barcikowski wraca do ABW. wprost.pl, 4 marca 2008. [dostęp 2013-03-26].
  9. Joanna Podsadecka, O Jerzym Turowiczu opowiadają: ks. Adam Boniecki, Józefa Hennelowa, Krzysztof Kozłowski, Adam Michnik, Janina Ochojska-Okońska, Anna Szałapak, Andrzej Szczeklik, Stefan Wilkanowicz, Literatura Faktu PWN, Warszawa 2012, ISBN 978-83-01-16884-1.
  10. Pogrzeb Krzysztofa Kozłowskiego. interia.pl, 6 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-05].
  11. Pożegnanie Krzysztofa Kozłowskiego. prezydent.pl, 6 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-05].
  12. Cmentarz Parafialny w Krakowie. Grobonet. [dostęp 2022-06-06].
  13. W Warszawie odsłonięto popiersie Krzysztofa Kozłowskiego. Onet Wiadomości, 26 października 2013. [dostęp 2024-02-09].
  14. Krzysztof Wojciechowski: Rzecznik ekorozwoju. natura2000.org.pl. [dostęp 2014-12-25].
  15. M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 775
  16. M.P. z 2015 r. poz. 505
  17. Członkowie honorowi Stowarzyszenia Siemacha. siemacha.org.pl. [dostęp 2018-08-06].