Krzysztof Krajewski (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Krajewski
Ilustracja
Krzysztof Krajewski (2021)
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1963
Warszawa

Konsul generalny RP w Warnie
Okres

od 1998
do 2003

Poprzednik

Zenon Mikołajczyk

Następca

Wiesław Nowicki

Ambasador RP w Azerbejdżanie
Okres

od 2005
do 2010

Poprzednik

Marcin Nawrot

Następca

Michał Łabenda

Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres

od 2010
do 2014

Poprzednik

Mariusz Kazana

Następca

Piotr Wojtczak

Ambasador RP w Bułgarii
Okres

od 2014
do 2018

Poprzednik

Leszek Hensel

Następca

Maciej Szymański

Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres

od 2018
do 2021

Poprzednik

Irena Lichnerowicz-Augustyn

Następca

Marek Szczepanowski

Ambasador RP w Rosji
Okres

od 2021

Poprzednik

Włodzimierz Marciniak

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal Komisji Edukacji Narodowej Order „Przyjaźń” (Azerbejdżan) Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Zasługi (Portugalia) Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Order Krzyża Ziemi Maryjnej III Klasy (Estonia) Komandor Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Komandor Orderu Feniksa (Grecja) Order Stara Płanina (Bułgaria) Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”

Krzysztof Adam Krajewski (ur. 3 sierpnia 1963 w Warszawie) – polski urzędnik państwowy, dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego. Konsul generalny RP w Warnie (1998–2003), ambasador RP w Azerbejdżanie (2005–2010), ambasador RP w Bułgarii (2014–2018) i Rosji (od 2021), dyrektor Protokołu Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (2010–2014, 2018–2021).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1987 ukończył studia politologiczne w zakresie stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Warszawskim. Był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich (pełnił funkcję sekretarza komisji zagranicznej rady uczelnianej ZSP UW) oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1].

Bezpośrednio po studiach pracował jako doradca w biurze rzecznika prasowego Urzędu Rady Ministrów[1]. Od 1993 zawodowo związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Początkowo kierował Wydziałem Informacji w Departamencie Promocji i Informacji. W latach 1994–1998 był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu Personalnego. Od 1998 pełnił funkcję konsula generalnego RP w Warnie. W latach 2003–2005 pełnił obowiązki dyrektora w Sekretariacie Ministra w MSZ w randze ambasadora tytularnego.

W 2005 był doradcą marszałka Sejmu. W tym samym roku objął stanowisko ambasadora RP w Azerbejdżanie[2]. Po pięciu latach kierowania placówką w Baku powrócił do kraju[3]. Objął stanowisko dyrektora Protokołu Dyplomatycznego MSZ.

28 lipca 2014 odebrał nominację na urząd ambasadora Polski w Bułgarii[4]. Odwołano go z tej funkcji 30 września 2018[5]. Po powrocie do Polski ponownie został dyrektorem Protokołu Dyplomatycznego MSZ[6]. W październiku 2020 sejmowa Komisja Spraw Zagranicznych jednogłośnie pozytywnie zaopiniowała Krzysztofa Krajewskiego na ambasadora w Rosji[7]. Miesiąc później został mianowany ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Rzeczypospolitej Polskiej w Federacji Rosyjskiej[8]. W lutym 2021 zakończył pracę na stanowisku dyrektora Protokołu Dyplomatycznego. 27 lutego tegoż roku objął kierownictwo Ambasady RP w Moskwie[9], formalnie rozpoczynając urzędowanie 4 marca 2021[10]. Listy uwierzytelniające na ręce prezydenta Rosji złożył 18 maja 2021[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Mieczysława[12]. Żonaty z Aldoną Krajewską, ojciec Piotra i Marii[13]. Deklaruje znajomość języków angielskiego, bułgarskiego, niemieckiego i rosyjskiego[14].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia
Wyróżnienia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Były sekretarz Urbana ambasadorem w Moskwie, bankier.pl, 20 stycznia 2021 [zarchiwizowane 2021-01-22].
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca 2005 r. nr Z.110-26-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 492).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-39-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 881).
  4. Nominacja ambasadorów w Pjongjang, Wellington, Sofii i New Delhi, msz.gov.pl, 28 lipca 2014 [zarchiwizowane 2017-12-02].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.15.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 431).
  6. Informacja o Protokole Dyplomatycznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, msz.gov.pl [zarchiwizowane 2018-10-05].
  7. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 26/ [online], sejm.gov.pl, 29 października 2020 [dostęp 2021-01-13].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 listopada 2020 r. nr 110.49.2020 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2021 r. poz. 20).
  9. Протокольный список иностранных послов по старшинству, mid.ru, 16 kwietnia 2021 [zarchiwizowane 2021-04-21] (ros.).
  10. Wręczenie kopii listów uwierzytelniających przez Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Federacji Rosyjskiej, gov.pl, 4 marca 2021 [zarchiwizowane 2021-03-04].
  11. Церемония вручения верительных грамот, kremlin.ru, 18 maja 2021 [zarchiwizowane 2021-05-19] (ros.).
  12. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 1997 r. o nadaniu odznaczeń – pkt 545. (M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 72).
  13. Aneta Peni, Interview with Ms. Aldona Krajewska, wife of the Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of Poland in the Republic of Bulgaria [online], diplomaticspectrum.com, 27 grudnia 2017 [dostęp 2021-07-27] (ang.).
  14. a b c d Krzysztof Krajewski: Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Bułgarii, sofia.msz.gov.pl [zarchiwizowane 2017-09-17].
  15. Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 15 listopada 2019 [dostęp 2019-11-17].
  16. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, nr 6 (M.P. z 2012 r. poz. 337).
  17. Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2011 [dostęp 2014-09-16].
  18. Wręczenie orderów i odznaczeń państwowych członkom służby zagranicznej, gov.pl, 21 czerwca 2023 [zarchiwizowane 2023-06-22].
  19. K. Krayevskinin „Dostluq” ordeni ilə təltif edilməsi haqqında [online], e-qanun.az, 8 lipca 2010 [dostęp 2015-08-29] (azer.).
  20. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra, president.lv, s. 91 [zarchiwizowane 2017-09-10] (łot.).
  21. Årsberetning 2012. Det kongelige hoff [online], kongehuset.no, marzec 2013, s. 44–45 [dostęp 2014-09-16] (norw.).
  22. Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas [online], ordens.presidencia.pt [dostęp 2014-09-16] (port.).
  23. Eesti Vabariigi teenetemärgid, president.ee [zarchiwizowane 2016-03-29] (est.).
  24. Президентът Румен Радев удостои посланика на Полша у нас Кшищоф Краевски с орден „Стара планина” първа степен [online], president.bg, 20 września 2018 [dostęp 2019-06-15] (bułg.).
  25. Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], lrp.lt [dostęp 2020-10-14] (lit.).
  26. Stojan Iłkow, Кшищоф Краевски, посланик на Полша: Не трябва да позволяваме на страха да ни завладее [online], 24chasa.bg, 24 marca 2016 [dostęp 2020-10-14] (bułg.).
  27. Ümummilli lider Heydər Əliyevin anadan olmasının 86-cı ildönümü və Heydər Əliyev Fondunun fəaliyyətə başlamasının 5 illiyi münasibətilə təntənəli mərasim keçirilib, heydar-aliyev-foundation.org, 10 maja 2009 [zarchiwizowane 2020-06-30] (azer.).