Krzywoząb podsadnikowy
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
krzywoząb podsadnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Anacamptodon splachnoides (Brid.) Brid. | |
Krzywoząb podsadnikowy (Anacamptodon splachnoides (Brid.) Brid.) – gatunek mchu należący do rzędu rokietowców.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Występuje wyłącznie na półkuli północnej. W Ameryce Północnej stwierdzany od Ontario i Quebecu po Florydę i Teksas. W Europie występuje głównie w Alpach i Karpatach. Wszędzie jest bardzo rzadkim gatunkiem i jest zagrożony wyginięciem. W Polsce stwierdzany sporadycznie na Wyżynie Małopolskiej i w Karpatach[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Mech tworzy poduszkowate, dość luźne darnie o barwie żywo- do żółtozielonej. Łodyga główna płożąca się, przytwierdza się do kory drzew za pomocą kępek żółtoczerwonych chwytników. Łodygi II rzędu są najczęściej pojedyncze, zazwyczaj nierozgałęziają się i podnoszą się. Łodygi te pokryte są krótkolancetowatymi całobrzegimi liśćmi o dług. 1,5 mm. Żebro pojedyncze, kończy się w połowie długości liścia lub nieco powyżej. Na żółtoczerwonej secie o dług. 0,5-1,5 cm prosta, krótkojajowata puszka przykryta stożkowatym wieczkiem z dzióbkiem. Perystom podwójny[4].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Bardzo rzadki epifit, rosnący na korze żywych drzew liściastych, szczególnie na bukach, jaworach, klonach i brzozach. Rzadziej na drzewach iglastych. Rośnie głównie w płytkich dziuplach, w spękaniach kory, najczęściej w górnych partiach pni. Na gałęziach czy u nasady pni spotykany bardzo rzadko[3].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ B. Goffinet, W.R. Buck, Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ a b Ryszard Ochyra, Piotr Szmajda: Atlas rozmieszczenia geograficznego mchów w Polsce. T. 9. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk, 1994, s. 37-40. ISBN 83-232-0393-8.
- ↑ Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 87-88.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin Dz.U. z 2014 r. poz. 1409.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764.