Kuźma Trubnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuźma Trubnikow
Кузьма́ Петро́вич Тру́бников
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

27 października 1888
Gatiszcze

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 1974
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1909–1917, 1918–1951

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 258 DS,
dowódca 217 DS,
zastępca dowódcy Frontu Dońskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” Krzyż św. Jerzego I stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż św. Jerzego II stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż św. Jerzego III stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu II klasy Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Kuźma Pietrowicz Trubnikow, ros. Кузьма́ Петро́вич Тру́бников (ur. 15 października?/27 października 1888 we wsi Gatiszcze, powiat Liwny, prowincja Orzeł, zm. 16 stycznia 1974 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał pułkownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1909 służył w rosyjskiej armii. Brał udział w I wojnie światowej jako sierżant, potem porucznik.

W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. Uczestnik wojny domowej w Rosji jako dowódca plutonu, potem kompanii, batalionu i pułku. W 1927 skończył kurs w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. W czerwcu 1938 aresztowany przez NKWD w ramach czystek w Armii Czerwonej i do lutego 1940 był więziony[potrzebny przypis]. W końcu marca 1940 przywrócony do służby w Armii Czerwonej. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 został dowódcą 258 Dywizji Piechoty w 50 Armii na Froncie Zachodnim. Uczestnik walk odwrotowych pod Orłem, Briańskiem i Tułą. W listopadzie 1941 przeniesiony na dowódcę 217 Dywizji Piechoty w 50 Armii. Za umiejętne dowodzenie podczas obrony Tuły został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. Od VI 1942 zastępca dowódcy 16 Armii, a od X 1942 - zastępca dowódcy Frontu Dońskiego. Brał udział w organizowaniu i dowodzeniu wojskami w bitwie pod Stalingradem. W lutym 1943 mianowany zastępcą dowódcy Frontu Centralnego. IV-IX 1943 dowódca 10 Gwardyjskiej Armii. Od września 1944 zastępca dowódcy 1., a wkrótce 2 Frontu Białoruskiego. W maju 1945 wziął udział w Paradzie Zwycięstwa w Moskwie. X 1949-VIII 1950 dowódca Północnej Grupy Wojsk stacjonującej w Polsce. W 1951 przeszedł na emeryturę.

Odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Трубников Кузьма Петрович. pamyat-naroda.ru. [dostęp 2022-07-16]. (ros.).